بال لم يذكر فيه اسم اللَّه فهو ابتر:
" هر كار مهمى كه بدون نام خدا شروع شود بىفرجام است" «1».
امير مؤمنان على (ع) پس از نقل اين حديث اضافه مىكند" انسان هر كارى را مىخواهد انجام دهد بايد بسم اللَّه بگويد يعنى با نام خدا اين عمل را شروع مىكنم، و هر عملى كه با نام خدا شروع شود خجسته و مبارك است".
و نيز مىبينيم امام باقر (ع) مىفرمايد:" سزاوار است هنگامى كه كارى را شروع مىكنيم، چه بزرگ باشد چه كوچك، بسم اللَّه بگوئيم تا پر بركت و ميمون باشد".
كوتاه سخن اينكه پايدارى و بقاء عمل بسته به ارتباطى است كه با خدا دارد.
به همين مناسبت خداوند بزرگ در نخستين آيات كه به پيامبر وحى شد دستور مىدهد كه در آغاز شروع تبليغ اسلام اين وظيفه خطير را با نام خدا شروع كند: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ «2».
و مىبينيم حضرت نوح (ع) در آن طوفان سخت و عجيب هنگام سوار شدن بر كشتى و حركت روى امواج كوه پيكر آب كه هر لحظه با خطرات فراوانى روبرو بود براى رسيدن به سر منزل مقصود و پيروزى بر مشكلات به ياران خود دستور مىدهد كه در هنگام حركت و در موقع توقف كشتى" بِسْمِ اللَّهِ" بگويند (وَ قالَ ارْكَبُوا فِيها بِسْمِ اللَّهِ مَجْراها وَ مُرْساها) (سوره هود آيه 41).
و آنها اين سفر پر مخاطره را سرانجام با موفقيت و پيروزى پشت سر گذاشتند و با سلامت و بركت از كشتى پياده شدند چنان كه قرآن مىگويد: قِيلَ يا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلامٍ مِنَّا وَ بَرَكاتٍ عَلَيْكَ وَ عَلى أُمَمٍ مِمَّنْ مَعَكَ (سوره هود آيه 48).
و نيز سليمان در نامهاى كه به ملكه سبا مىنويسد سر آغاز آن را" بسم
(1) بحار جلد 16 باب 58 (طبق تفسير البيان جلد 1 صفحه 461). (2) سوره علق آيه 1.