در سوره" مؤمنون" آيه 44 مىخوانيم: ثُمَّ أَرْسَلْنا رُسُلَنا تَتْرا كُلَّ ما جاءَ أُمَّةً رَسُولُها كَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنا بَعْضَهُمْ بَعْضاً:" سپس رسولان خود را پى در پى فرستاديم هر زمان رسولى به سراغ امتى مىآمد او را تكذيب مىكردند، و ما آنها را يكى پس از ديگرى قرار مىداديم".
در نهج البلاغه، آنجا كه هدف بعثت پيامبران را تشريح مىكند همين حقيقت بازگو شده است:
فبعث فيهم رسله و واتر اليهم انبيائه، ليستادوهم ميثاق فطرته، و يذكروهم منسى نعمته، و يحتجوا عليهم بالتبليغ، و يثيروا لهم دفائن العقول:
" خداوند رسولان خويش را به سوى آنها مبعوث كرد، و انبياى خويش را به سوى آنان گسيل داشت، تا اينكه از مردم اداى پيمان فطرى آنها را طلب نمايند، و نعمتهاى فراموش شده او را يادآور شوند، با تبليغات حجت را بر مردم تمام كنند و گنجينههاى نهفته عقلها را در پرتو تعليماتشان آشكار سازند" «1».
بنا بر اين آمدن پيامبران الهى در اعصار و قرون مختلف براى يادآورى نعمتهاى او، و درخواست اداى پيمان فطرت و تجديد دعوتها و تبليغات پيامبران پيشين بوده است، تا زحمات آنان و برنامههاى اصلاحيشان متروك نگردد و فراموش نشود.
و اما اينكه چگونه پيامبر اسلام (ص) خاتم پيامبران است، و چرا بعد از او نياز به پيامبرى نيست به خواست خدا ذيل آيه 40 سوره احزاب بحث خواهد شد.
مفسران بزرگ در باره روح القدس، تفسيرهاى گوناگونى دارند:
1- برخى گفتهاند منظور جبرئيل است، بنا بر اين معنى آيه مورد بحث چنين
(1) نهج البلاغه- خطبه اول.