اشاره به يكى از اصول اساسى توحيد است كه همه قدرتها در اين جهان از قدرت پروردگار سرچشمه مىگيرد، حتى سوزندگى آتش و برندگى شمشير بى اذن و فرمان او نمىباشد، چنان نيست كه ساحر بتواند بر خلاف اراده خدا در عالم آفرينش دخالت كند و چنين نيست كه خدا را در قلمرو حكومتش محدود نمايد بلكه اينها خواص و آثارى است كه او در موجودات مختلف قرار داده، بعضى از آن حسن استفاده مىكنند و بعضى سوء استفاده، و اين آزادى و اختيار كه خدا به انسانها داده نيز وسيلهاى است براى آزمودن و تكامل آنها.
در اينكه" سحر" چيست، و از چه تاريخى به وجود آمده؟ بحث فراوان است اين قدر مىتوان گفت كه سحر از زمانهاى خيلى قديم در ميان مردم رواج داشته است، ولى تاريخ دقيقى براى آن در دست نيست، و نيز نمىتوان گفت چه كسى براى نخستين بار جادوگرى را به وجود آورد؟
ولى از نظر معنى و حقيقت سحر مىتوان گفت: سحر نوعى اعمال خارق العاده است كه آثارى از خود در وجود انسانها به جا مىگذارد و گاهى يك نوع چشمبندى و تردستى است، و گاه تنها جنبه روانى و خيالى دارد.
سحر از نظر لغت به دو معنى آمده است:
1- به معنى خدعه و نيرنگ و شعبده و تردستى و به تعبير" قاموس اللغه" سحر يعنى خدعه كردن.
2-" كل ما لطف و دق":" آنچه عوامل آن نامرئى و مرموز باشد".
در مفردات راغب كه مخصوص واژههاى قرآن است به سه معنى اشاره شده:
1- خدعه و خيالات بدون حقيقت و واقعيت، همانند شعبده و تردستى.
2- جلب شيطانها از راههاى خاصى و كمك گرفتن از آنان.