نازل كرده و آن را به بهاى كمى مىفروشند آنها در حقيقت جز آتش چيزى نمىخورند"! (إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتابِ وَ يَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَناً قَلِيلًا أُولئِكَ ما يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ).
آرى هدايا و اموالى را كه از اين راه تحصيل مىكنند آتشهاى سوزانى است كه در درون وجود آنان وارد مىشود.
اين تعبير ضمنا مساله تجسم اعمال را در آخرت بار ديگر روشن مىسازد و نشان مىدهد اموال حرامى كه از اين طريق به دست مىآيد در واقع آتشى است كه در دل آنها وارد مىشود كه در رستاخيز به شكل واقعى خود مجسم خواهد شد.
سپس به يك مجازات مهم معنوى آنها كه از مجازات مادى بسيار دردناكتر است پرداخته مىگويد:" خداوند روز قيامت با آنها سخن نمىگويد، و آنان را پاكيزه نمىكند، و عذاب دردناكى در انتظارشان است"! (وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ).
در آيه 77 سوره آل عمران نيز نظير همين مجازات دردناك براى كسانى كه عهد الهى و سوگندهاى خود را به خاطر منافع ناچيزى زير پا مىگذارند آمده است" إِنَّ الَّذِينَ يَشْتَرُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَ أَيْمانِهِمْ ثَمَناً قَلِيلًا أُولئِكَ لا خَلاقَ لَهُمْ فِي الْآخِرَةِ وَ لا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ وَ لا يَنْظُرُ إِلَيْهِمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ لا يُزَكِّيهِمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ، طبق اين آيه خدا با اينگونه اشخاص پيمانشكن در روز قيامت سخن نمىگويد، و به آنها نظر لطف نمىكند، و آنها را پاك نمىسازد و عذاب دردناك براى آنها است.
از اين آيه و آيه مورد بحث استفاده مىشود كه يكى از بزرگترين مواهب الهى در جهان ديگر اين است كه خدا با مردم با ايمان از طريق لطف سخن مىگويد، يعنى همان مقامى را كه پيامبران الهى در اين جهان داشتند و از لذت