بعضى تصور كردهاند كه سؤال كنندگان در اين آيه، از اشيايى كه انفاق بايد كرد، پرسش كردهاند، ولى جواب از مصارف و كسانى كه مورد انفاق قرار مىگيرند داده شده، و اين به خاطر اين است كه شناخت مورد، مهمتر بوده است. ولى اين يك اشتباه است زيرا قرآن هم پاسخ از سؤال آنها داده و هم موارد انفاق را روشن ساخته است و اين از فنون فصاحت است كه هم پاسخ سؤال داده شود و هم به مساله مهم ديگرى كه مورد نياز بوده اشاره شود.
به هر حال جمله" ما أَنْفَقْتُمْ مِنْ خَيْرٍ" (آنچه از نيكيها انفاق مىكنيد) مىگويد:
انفاق از هر موضوع خوبى مىتواند باشد، و تمام نيكيها را شامل مىشود، خواه از اموال باشد يا خدمات، از موضوعات مادى باشد يا معنوى.
در ضمن تعبير" خير" آن هم به صورت مطلق، نشان مىدهد كه مال و ثروت ذاتا چيز بدى نيست، بلكه يكى از بهترين وسايل خير است، مشروط به اينكه به نيكى از آن بهره گيرى شود.
و نيز تعبير به" خير" ممكن است به اين نكته هم اشاره داشته باشد كه انفاقها بايد از هر گونه منت و آزار و كارهايى كه حيثيت اشخاص مورد انفاق را مخدوش مىكند، بركنار باشد به طورى كه بتوان به عنوان" خير" مطلق از آن ياد كرد.