نكردند تا دلهايى داشته باشند كه به وسيله آن بفهمند" «1» شاهد اين گفتار است.
زيرا اگر مجرمين روز قيامت آرزوى تعقل در دنيا را مىكنند منظور تعقلى است كه آميخته با عمل باشد و يا اگر خدا مىگويد مردم سير و سياحت كنند و با نظر و مطالعه به اوضاع جهان چيزهايى بفهمند مقصود درك و فهمى است كه به دنبال آن مسير خود را عوض كرده و به راه راست گام نهند.
و به تعبير ديگر، اگر فكر و انديشه، ريشهدار باشد، ممكن نيست آثار آن در عمل ظاهر نشود، چگونه ممكن است انسانى به طور قطع اعتقاد به مسموم بودن غذايى داشته باشد و آن را بخورد و يا عقيده قاطع به تاثير دارويى براى درمان يك بيمارى خطرناك داشته باشد و اقدام به خوردن آن نكند.
1) سوره حج، آيه 46.