جنبه" مادى": از نظر معنوى، روح گذشت و بخشش و فداكارى و نوع دوستى و برادرى را در انفاق كننده پرورش مىدهد و در حقيقت وسيله مؤثرى براى تكامل روحى و پرورش شخصيت اوست.
و اما از نظر مادى" افراد محروم و بينوا" در يك اجتماع، موجب انفجارهاى خطرناك مىگردد، همان انفجارهايى كه گاهى تمام اصل مالكيت را در خود فرو مىبرد و تمام ثروتها را مىبلعد و نابود مىسازد.
انفاق فاصله طبقاتى را كم مىكند و خطراتى را كه از اين رهگذر متوجه افراد اجتماع مىشود از ميان مىبرد، انفاق آتش خشم و شعلههاى سوزان طبقات محروم را فرو مىنشاند و روح انتقام و كينهتوزى را از آنها مىگيرد.
بنا بر اين انفاق از نظر" امنيت اجتماعى" و" سلامت اقتصادى" و" جهات مختلف مادى و معنوى" به سود انفاق كنندگان نيز هست.
" وجه" در لغت به معنى" صورت" است و گاهى به معنى" ذات" به كار برده مىشود. بنا بر اين" وجه اللَّه" يعنى ذات خدا. انفاق كنندگان نظرشان بايد ذات پاك پروردگار باشد، پس ذكر كلمه وجه در اين آيه و مانند آن متضمن يك نوع تاكيد است زيرا هنگامى كه گفته شود" براى ذات خدا" تاكيد آن از" براى خدا" بيشتر است، يعنى حتما براى خدا باشد و نه ديگرى.
به علاوه معمولا صورت انسان شريفترين قسمت ظاهرى بدن اوست، زيرا اعضاى مهم بينايى و گويايى در آن قرار گرفته است به همين دليل هنگامى كه كلمه وجه به كار برده شود شرافت و اهميت را مىرساند، در اينجا هم" بطور كنايه" در مورد خداوند به كار برده شده است و در واقع يك نوع احترام و اهميت از آن فهميده مىشود، بديهى است كه خدا نه جسم است و نه صورت دارد.