زكريا از شنيدن اين بشارت به وسيله فرشتگان، غرق شادى و سرور شد و در عين حال نتوانست شگفتى خود را از چنين موضوعى پنهان كند، عرض كرد:
پروردگارا! چگونه ممكن است فرزندى براى من باشد در حالى كه پيرى به من رسيده و همسرم نازاست" (قالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لِي غُلامٌ وَ قَدْ بَلَغَنِيَ الْكِبَرُ وَ امْرَأَتِي عاقِرٌ).
در اينجا خداوند به او پاسخ داد و" فرمود: اينگونه خداوند هر كارى را كه بخواهد انجام مىدهد" (قالَ كَذلِكَ اللَّهُ يَفْعَلُ ما يَشاءُ).
و با اين پاسخ كوتاه كه تكيه بر نفوذ اراده و مشيت الهى داشت، زكريا قانع شد.
نخستين سؤالى كه در اينجا پيش مىآيد. اين است كه اگر" حصورا" به معنى" ترك كننده ازدواج" باشد آيا اين عمل براى انسان امتيازى محسوب مىشود كه در باره" يحيى" آمده است.
در پاسخ بايد گفت: اولا هيچگونه دليل قاطعى بر اينكه منظور از" حصور" در آيه ترك كننده ازدواج است در دست نيست. و روايتى كه در اين زمينه نقل شده از نظر سند مسلم نمىباشد. و هيچ بعيد نيست كه حصور در آيه به معنى ترك كننده شهوات و هوسها و دنيا پرستى و صفتى همانند زهد بوده باشد.
ثانيا ممكن است يحيى نيز همانند عيسى بر اثر شرايط خاص زندگى و اجبار به سفرهاى متعدد براى تبليغ آيين خدا ناچار به مجرد زيستن بوده است.
اين يك قانون كلى براى همه نمىتواند باشد و اگر خداوند او را به اين صفت مىستايد به خاطر اين است كه او بر اثر شرايط خاصى ازدواج نكرد ولى در عين