مقدار و حدود آن تعيين گردد در حالى كه به اختيار وارثان حقيقى واگذار شده است.
وَ قُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفاً در پايان آيه دستور مىدهد كه" به اين دسته از محرومان، با زبان خوب و طرز شايسته صحبت كنيد" يعنى علاوه بر جنبه كمك مادى از سرمايههاى اخلاقى خود نيز براى جلب محبت آنها استفاده كنيد تا هيچگونه ناراحتى در دل آنها باقى نماند، و اين دستور نشانه ديگرى بر استحبابى بودن حكم فوق است.
از آنچه گفتيم اين مطلب نيز روشن شد كه هيچ دليلى ندارد كه بگوئيم حكم آيه فوق بوسيله آياتى كه سهام ارث را تعيين مىكند نسخ شده است زيرا هيچ- گونه تضادى ميان آن آيات و اين آيه نيست.
وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا مِنْ خَلْفِهِمْ ذُرِّيَّةً ضِعافاً خافُوا عَلَيْهِمْ فَلْيَتَّقُوا اللَّهَ وَ لْيَقُولُوا قَوْلاً سَدِيداً (9)
9- آنها كه اگر فرزندان ناتوانى از خود به يادگار بگذارند از آينده آنان مىترسند بايد (از ستم در باره يتيمان مردم) بترسند، پس از (مخالفت) خدا بپرهيزند و (با يتيمان مردم) با نرمى و محبت سخن بگويند.
وَ لْيَخْشَ الَّذِينَ لَوْ تَرَكُوا ...
قرآن براى برانگيختن عواطف مردم در برابر وضع يتيمان اشاره به حقيقتى