در باره جمله نُوَلِّهِ ما تَوَلَّى تفسير ديگرى نيز هست و آن اينكه:" ما چنين افراد را تحت سرپرستى معبودهاى ساختگى كه براى خود انتخاب كردهاند، قرار ميدهيم".
يكى از دلائل چهارگانه فقه، اجماع بمعنى اتفاق علماء و دانشمندان اسلامى در يك مسئله فقهى است، در اصول فقه براى اثبات حجيت اجماع دلائل مختلفى ذكر كردهاند، از جمله آيه فوق است كه جمعى آن را دليل بر حجيت اجماع مىدانند، زيرا مىگويد:
" هر كس طريقى غير از طريق مؤمنان انتخاب كند، سرنوشت شومى در دنيا و آخرت دارد" و بنا بر اين هنگامى كه مؤمنان راهى را در مسئلهاى برگزيدند همه بايد از آن پيروى كنند.
ولى حق اين است كه آيه فوق هيچگونه ارتباطى با مسئله حجيت اجماع ندارد (البته ما اجماع را حجت مىدانيم مشروط به اينكه از آن كشف قول معصوم كنيم و يا معصوم شخصا، و لو بطور ناشناس، در ضمن اصحاب اجماع باشد، ولى دليل حجت چنين اجماعى همان حجيت سنت و قول معصوم است نه آيه فوق) زيرا:
اولا مجازاتهايى كه در آيه تعيين شده براى كسانى است كه آگاهانه، مخالفت با پيغمبر (ص) كنند و راهى غير راه مؤمنان را انتخاب نمايند، يعنى اين دو بايد دست به دست هم بدهند تا چنان ثمره شومى داشته باشد وانگهى بايد از روى علم و آگاهى صورت گيرد، و اين موضوع هيچگونه ارتباطى با مسئله حجيت اجماع ندارد و اجماع را به تنهايى حجت نمىكند.
ثانيا منظور از سَبِيلِ الْمُؤْمِنِينَ، راه توحيد و خدا پرستى و اصل اسلام