ميان آنها جدايى نمىافكنم، آنها گفتند: ما عيسى را نمىشناسيم و به پيامبرى نمىپذيريم، سپس افزودند: ما هيچ آئينى را بدتر از آئين شما سراغ نداريم! آيات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت.
در آيه نخست، خداوند به پيامبر (ص) دستور مىدهد كه از اهل كتاب سؤال كن و" بگو چه كار خلافى از ما سر زده كه شما از ما عيب مىگيريد و انتقاد مىكنيد جز اينكه ما به خداى يگانه ايمان آوردهايم و در برابر آنچه بر ما و بر انبياء پيشين نازل شده تسليم هستيم".
(قُلْ يا أَهْلَ الْكِتابِ هَلْ تَنْقِمُونَ مِنَّا إِلَّا أَنْ آمَنَّا بِاللَّهِ وَ ما أُنْزِلَ إِلَيْنا وَ ما أُنْزِلَ مِنْ قَبْلُ) «1».
اين آيه در حقيقت اشاره به گوشهاى ديگر از لجاجتها و تعصبهاى بىمورد يهود مىكند كه براى غير خود و غير آئين تحريف شده خويش هيچگونه ارزشى قائل نبودند و به خاطر همين تعصب شديد، حق در نظر آنها باطل و باطل در نظر آنان حق جلوه مىكرد.
و در پايان آيه جملهاى مىبينيم كه در حقيقت بيان علت جمله قبل است اين جمله مىگويد:" اگر شما توحيد خالص و تسليم در برابر تمام كتب آسمانى را بر ما ايراد مىگيريد به خاطر آن است كه بيشتر شما فاسق و آلوده به گناه شدهايد، چون خود شما آلوده و منحرفيد اگر كسانى پاك و بر جاده حق باشند در نظر شما عيب است".
(وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فاسِقُونَ).
(1)" تنقمون" از ماده" نقمت" است كه در اصل به معنى انكار كردن چيزى است به زبان و يا بوسيله عمل و مجازات نمودن.