تفسیر نمونه جلد 4

اصولا در محيطهاى آلوده كه اكثريت آن را افراد فاسق و آلوده به گناه تشكيل مى‏دهند گاهى مقياس حق و باطل آن چنان دگرگون مى‏شود كه عقيده پاك و عمل صالح، زشت و قابل انتقاد ميگردد، و عقائد و اعمال نادرست، زيبا و شايسته تحسين جلوه ميكند، اين خاصيت همان مسخ فكرى است كه بر اثر فرو رفتن در گناه و خو گرفتن به آن به انسان دست مى‏دهد.

ولى بايد توجه داشت كه آيه همانطور كه سابقا هم اشاره كرده‏ايم همه اهل كتاب را مورد انتقاد قرار نميدهد، بلكه حساب اقليت صالح را با كلمه" اكثر" در اينجا نيز بدقت جدا كرده است.

در آيه دوم، عقائد تحريف شده و اعمال نادرست اهل كتاب و كيفرهايى كه دامنگير آنها گرديده است با وضع مؤمنان راستين و مسلمان مقايسه گرديده، تا معلوم شود كداميك از اين دو دسته درخور انتقاد و سرزنش هستند و اين يك پاسخ منطقى است كه براى متوجه ساختن افراد لجوج و متعصب به كار مى‏رود در اين مقايسه چنين مى‏گويد: اى پيامبر به آنها بگو آيا ايمان به خداى يگانه و كتب آسمانى داشتن درخور سرزنش و ايراد است، يا اعمال نارواى كسانى كه گرفتار آن همه مجازات الهى شدند" به آنها بگو آيا شما را آگاه كنم از كسانى كه پاداش كارشان در پيشگاه خدا از اين بدتر است.

(قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ) «1» شك نيست كه ايمان به خدا و كتب آسمانى، چيز بدى نيست، و اينكه‏

(1) مثوبة و ثواب در اصل به معنى رجوع و بازگشت به حالت اول است و به هر گونه سرنوشت يا جزا (پاداش و كيفر) نيز گفته مى‏شود ولى غالبا در مورد پاداشهاى نيك به كار مى‏رود و گاهى به معنى مجازات نيز به كار رفته، در آيه فوق مى‏تواند به معنى سرنوشت و يا به معنى جزا و كيفر بوده باشد.