به دنبال تهديدهايى كه در آيات سابق راجع به عذاب و مجازات منكران حق ذكر شد در اين آيات نخست از قول آنها چنين نقل مىكند كه از روى استهزاء و مسخره و انكار" مىگويند اين وعدهاى كه در مورد نزول عذاب مىدهى اگر راست مىگويى چه موقع است"؟! (وَ يَقُولُونَ مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ).
اين سخن مسلما از ناحيه مشركان عصر پيامبر اسلام (ص) بوده زيرا آيات بعد كه متضمن پاسخ پيامبر (ص) است شاهد گوياى اين مطلب مىباشد.
به هر حال آنها با اين تعبير مىخواستند بى اعتنايى كامل خود را به تهديدهاى پيامبر (ص) نشان دهند و هم براى افرادى كه از اين تهديدها متزلزل گشته بودند مايه قوت قلب و آرامش فكر شوند.
در برابر اين سؤال خداوند به پيامبرش دستور مىدهد كه از چند راه به آنها پاسخ گويد:
نخست اينكه مىفرمايد" به آنها بگو وقت و موعد اين كار در اختيار من نيست، من مالك سود و زيانى براى خود نيستم، تا چه رسد براى شما، مگر آنچه خدا بخواهد و اراده كند" (قُلْ لا أَمْلِكُ لِنَفْسِي ضَرًّا وَ لا نَفْعاً إِلَّا ما شاءَ اللَّهُ).
من تنها پيامبر و فرستاده اويم، تعيين موعد نزول عذاب، تنها بدست او است، وقتى كه من در باره خودم مالك سود و زيان نباشم بطريق اولى در مورد شما نخواهم بود.