الايه بكى بكاء شديدا) «1».

جايى كه پيامبر (ص) با آن همه اخلاص و بندگى و آن همه خدمت به خلق و عبادت خالق از كار خود در برابر علم خدا ترسان باشد، حال ما و ديگران معلوم است.

[سوره يونس (10): آيات 62 تا 65]

أَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ (62) الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ (63) لَهُمُ الْبُشْرى‏ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ لا تَبْدِيلَ لِكَلِماتِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (64) وَ لا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعاً هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (65)

ترجمه:

62- آگاه باشيد اوليا (و دوستان) خدا نه ترسى دارند و نه غمگين مى‏شوند.

63- همانها كه ايمان آوردند و (از مخالفت فرمان خدا) پرهيز مى‏كردند.

64- در زندگى دنيا و در آخرت شاد (و مسرور) ند، وعده‏هاى الهى تخلف‏ناپذير است، و اين رستگارى بزرگى است.

65- سخن آنها تو را غمگين نسازد تمام عزت (و قدرت) از آن خدا است و او شنوا و داناست.

تفسير: آرامش روح در سايه ايمان

‏ چون در آيات گذشته قسمتهايى از حالات مشركان و افراد بى ايمان مطرح‏

(1) مجمع البيان جلد پنجم صفحه 116 ذيل آيه.