" و اين پيروزى و سعادت بزرگى است براى هر كس كه نصيبش شود" (ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ).
و در آخرين آيه روى سخن را به پيامبر (ص) كه سر سلسله اولياء و دوستان خدا است كرده و به صورت دلدارى و تسلى خاطر به او مىگويد:" سخنان ناموزون مخالفان و مشركان غافل و بيخبر تو را غمگين نكند" (وَ لا يَحْزُنْكَ قَوْلُهُمْ).
" چرا كه تمام عزت و قدرت از آن خدا است" و در برابر اراده حق از دشمنان كارى ساخته نيست (إِنَّ الْعِزَّةَ لِلَّهِ جَمِيعاً).
او از تمام نقشههاى آنها با خبر است،" سخنانشان را مىشنود و از اسرار درونشان آگاه است (هُوَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ).
در اينجا به دو نكته بايد توجه كرد:
در اينكه بشارتى را كه خداوند در آيات فوق به دوستانش در دنيا و آخرت ارزانى داشته چيست؟ در ميان مفسران گفتگو است.
بعضى آن را مخصوص به بشارتى دانستهاند كه فرشتگان در آستانه مرگ و انتقال از اين جهان به مؤمنان مىدهد و مىگويند وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ (سجده- 30).
و بعضى ديگر آن را اشاره به وعدههاى پيروزى پروردگار و غلبه بر دشمنان و حكومت در روى زمين ما دام كه مؤمنند و صالحند مىدانند.
در بعضى از روايات اين بشارت به خوابهاى خوش كه مؤمنان مىبينند تفسير شده ولى همانگونه كه گفتيم با توجه به مطلق بودن اين كلمه و الف و لام جنس در