ويژگى آنها در اين بود كه:
اولا به اين قناعت نكردند كه خودشان وسائل لازم براى شركت در جهاد ندارند، بلكه نزد پيامبر (ص) آمدند و با اصرار از او مطالبه مركب كردند.
ثانيا هنگامى كه پيامبر (ص) به آنها جواب منفى داد نه تنها از معاف گشتن شادمان نشدند، بلكه فوق العاده منقلب و ناراحت و اندوهناك گشتند، به خاطر اين دو جهت خداوند آنها را بطور مشخص و جداگانه بيان كرده است.
در آخرين آيه، حال گروه پنجم را شرح مىدهد يعنى آنها كه به هيچوجه در پيشگاه خدا معذور نبوده و نخواهند بود، و مىفرمايد:" راه مؤاخذه و مجازات تنها به روى كسانى گشوده است كه از تو اجازه مىخواهند در جهاد شركت نكنند در حالى كه امكانات كافى و وسائل لازم براى اين كار در اختيار دارند و كاملا بىنيازند" (إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَسْتَأْذِنُونَكَ وَ هُمْ أَغْنِياءُ).
سپس اضافه مىكند:" اين ننگ براى آنها بس است كه راضى شدند با افراد ناتوان و بيمار و معلول در مدينه بمانند و از افتخار شركت در جهاد محروم گردند" (رَضُوا بِأَنْ يَكُونُوا مَعَ الْخَوالِفِ).
و اين كيفر نيز آنها را بس كه خداوند قدرت تفكر و ادراك را از آنها به خاطر اعمال زشتشان گرفته" و بر دلهايشان مهر نهاده و به همين دليل چيزى نمىدانند" (وَ طَبَعَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا يَعْلَمُونَ).
در اينجا به چند نكته بايد توجه داشت:
[روحيه عالى سربازان اسلام] 1- از اين آيات به خوبى روحيه قوى و عالى سربازان اسلام روشن مىشود كه چگونه عشق به جهاد و شهادت دلهاى آنها را گرم نگاه مىداشت كه اين افتخار را بر هر افتخار ديگرى مقدم مىداشتند، و از همين جا يكى از عوامل