تفسیر نمونه جلد 8
لطفا منتظر باشید ...
فرمود: به اين دليل كه آنها به خاطر عذر نتوانستند در جهاد شركت كنند (اما قلبشان با ما بود) «1».سپس به گروه چهارمى اشاره مىكند كه آنها نيز از شركت در جهاد معاف شدند، و مىگويد:" همچنين بر آن گروه ايراد نيست كه وقتى نزد تو آمدند كه مركبى براى شركت در ميدان جهاد در اختيارشان بگذارى، گفتى مركبى در اختيار ندارم كه شما را بر آن سوار كنم، ناچار از نزد تو خارج شدند در حالى كه چشمهايشان اشكبار بود، و اين اشك به خاطر اندوهى بود كه از نداشتن وسيله براى انفاق در راه خدا سر چشمه مىگرفت" (وَ لا عَلَى الَّذِينَ إِذا ما أَتَوْكَ لِتَحْمِلَهُمْ قُلْتَ لا أَجِدُ ما أَحْمِلُكُمْ عَلَيْهِ تَوَلَّوْا وَ أَعْيُنُهُمْ تَفِيضُ مِنَ الدَّمْعِ حَزَناً أَلَّا يَجِدُوا ما يُنْفِقُونَ)." تفيض" از ماده" فيضان" به معنى ريزش بر اثر پر شدن است، هنگامى كه انسان ناراحت مىشود اگر ناراحتى زياد شديد نباشد، چشمها پر از اشك مىشود بى آنكه جريان يابد، اما هنگامى كه ناراحتى به مرحله شديد رسيد اشكها جارى مىشود.اين نشان مىدهد كه اين گروه از ياران پيامبر (ص) بقدرى شيفته و دلباخته و عاشق جهاد بودند، كه نه تنها از معاف شدن خوشحال نشدند، بلكه همچون كسى كه بهترين عزيزانش را از دست داده است، در غم اين محروميت اشك مىريختند.البته شك نيست كه اين گروه چهارم از گروه سوم كه در آيه قبل ذكر شد جدا نيستند، ولى به خاطر امتياز خاصى كه بر آنها دارند، و نيز به خاطر قدردانى از اين گروه، بطور مستقل ضمن يك آيه وضع حالشان مجسم شده است
