[سوره يونس (10): آيه 98] - تفسیر نمونه جلد 8

حالت را دارند، آنها نيز ايمان نمى‏آورند مگر اينكه عذاب اليم را ببينند، همان ايمانى كه براى آنها بى اثر است.

[سوره يونس (10): آيه 98]

فَلَوْ لا كانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إِيمانُها إِلاَّ قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنا عَنْهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ مَتَّعْناهُمْ إِلى‏ حِينٍ (98)

ترجمه:

98- چرا هيچيك از شهرها و آباديها ايمان نياوردند كه (ايمانشان به موقع باشد و) مفيد به حالشان افتد، مگر قوم يونس، به هنگامى كه ايمان آوردند عذاب رسوا كننده را در زندگى دنيا از آنان بر طرف ساختيم و تا مدت معينى (پايان زندگى و اجلشان) آنها را بهره‏مند ساختيم.

تفسير: تنها يك گروه به موقع ايمان آوردند!

در آيات گذشته در باره فرعون و فرعونيان خصوصا، ديگر اقوام پيشين عموما اين نكته ذكر شده بود كه آنها از ايمان به خدا در حال اختيار و سلامت سر باز زدند، ولى به هنگام قرار گرفتن در آستانه مرگ و كيفر الهى، اظهار ايمان كردند، كه براى آنها سودمند نيفتاد.

در آيه مورد بحث اين مساله را به عنوان يك قانون كلى بيان مى‏دارد و مى‏گويد:" چرا اقوام گذشته به موقع ايمان نياوردند تا ايمانشان سودمند باشد" (فَلَوْ لا كانَتْ قَرْيَةٌ آمَنَتْ فَنَفَعَها إِيمانُها).

سپس قوم يونس (ع) را استثنا كرده مى‏گويد:" مگر قوم يونس كه چون ايمان آوردند، مجازات رسوا كننده را در زندگى اين دنيا از آنها بر طرف ساختيم" (إِلَّا قَوْمَ يُونُسَ لَمَّا آمَنُوا كَشَفْنا عَنْهُمْ عَذابَ الْخِزْيِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا).