[سوره يونس (10): آيات 11 تا 12] - تفسیر نمونه جلد 8

دست مى‏دهد كه قابل مقايسه با هيچ لذتى نيست.

حالت دوم لذتى است كه بر اثر تماس داشتن با مؤمنان ديگر در آن محيط پر از صلح و تفاهم پيدا مى‏شود كه بعد از لذت توجه به خدا از همه چيز برتر است.

حالت سوم لذتى است كه از انواع نعمتهاى بهشتى به آنها دست مى‏دهد و باز آنها را متوجه به خدا مى‏سازد، و حمد و سپاس او را مى‏گويند (دقت كنيد).

[سوره يونس (10): آيات 11 تا 12]

وَ لَوْ يُعَجِّلُ اللَّهُ لِلنَّاسِ الشَّرَّ اسْتِعْجالَهُمْ بِالْخَيْرِ لَقُضِيَ إِلَيْهِمْ أَجَلُهُمْ فَنَذَرُ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنا فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ (11) وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاعِداً أَوْ قائِماً فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلى‏ ضُرٍّ مَسَّهُ كَذلِكَ زُيِّنَ لِلْمُسْرِفِينَ ما كانُوا يَعْمَلُونَ (12)

ترجمه:

11- اگر همانگونه كه مردم در بدست آوردن خوبيها عجله دارند، خداوند (به كيفر اعمالشان) مجازاتشان كند عمرشان به پايان مى‏رسد (و همگى نابود خواهند شد) ولى آنها كه اميد لقاى ما را ندارند بحال خودشان رها مى‏كنيم تا در طغيانشان سرگردان شوند.

12- و هنگامى كه به انسان زيان (و ناراحتى) برسد ما را (در همه حال) در حالى كه به پهلو خوابيده، يا نشسته، يا ايستاده است مى‏خواند، اما هنگامى كه ناراحتى او را بر طرف ساختيم چنان مى‏رود كه گويى هرگز ما را براى حل مشكلى كه به او رسيده نخوانده، اينگونه براى اسرافكاران اعمالشان زينت داده شده است.