قالُوا يا هُودُ ما جِئْتَنا بِبَيِّنَةٍ وَ ما نَحْنُ بِتارِكِي آلِهَتِنا عَنْ قَوْلِكَ وَ ما نَحْنُ لَكَ بِمُؤْمِنِينَ (53) إِنْ نَقُولُ إِلاَّ اعْتَراكَ بَعْضُ آلِهَتِنا بِسُوءٍ قالَ إِنِّي أُشْهِدُ اللَّهَ وَ اشْهَدُوا أَنِّي بَرِيءٌ مِمَّا تُشْرِكُونَ (54) مِنْ دُونِهِ فَكِيدُونِي جَمِيعاً ثُمَّ لا تُنْظِرُونِ (55) إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَ رَبِّكُمْ ما مِنْ دَابَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِناصِيَتِها إِنَّ رَبِّي عَلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ (56) فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقَدْ أَبْلَغْتُكُمْ ما أُرْسِلْتُ بِهِ إِلَيْكُمْ وَ يَسْتَخْلِفُ رَبِّي قَوْماً غَيْرَكُمْ وَ لا تَضُرُّونَهُ شَيْئاً إِنَّ رَبِّي عَلى كُلِّ شَيْءٍ حَفِيظٌ (57)
53- گفتند: اى هود! تو دليلى براى ما نياوردهاى، و ما خدايان خود را به خاطر حرف تو رها نخواهيم كرد، و ما (اصلا) به تو ايمان نمىآوريم!.
54- ما فقط (در باره تو) مىگوئيم بعضى از خدايان ما به تو زيان رسانده (و عقلت را ربودهاند) (نوح) گفت من خدا را به شهادت مىطلبم شما نيز گواه باشيد كه من از آنچه شريك (خدا) قرار مىدهيد بيزارم!.
55- از آنچه غير او (مىپرستيد) حال كه چنين است همگى براى من نقشه بكشيد و مرا مهلت ندهيد، (اما بدانيد كارى از دست شما ساخته نيست!) 56- چرا كه من توكل بر اللَّه كه پروردگار من و شما است كردهام، هيچ جنبندهاى نيست مگر اينكه او بر وى تسلط دارد (اما سلطهاى توام با عدالت چرا كه) پروردگار من بر صراط مستقيم است.