به همين دليل در احاديث اسلامى براى مبارزه با اين صفت رذيله تعبيرات تكان دهندهاى ديده مىشود.
به عنوان نمونه: از پيامبر اكرم (ص) نقل شده كه فرمود: خداوند موسى بن عمران را از حسد نهى كرد و به او فرمود:
ان الحاسد ساخط لنعمى صاد لقسمى الذى قسمت بين عبادى و من يك كذلك فلست منه و ليس منى :" شخص حسود نسبت به نعمتهاى من بر بندگانم خشمناك است، و از قسمتهايى كه ميان بندگانم قائل شدهام ممانعت مىكند، هر كس چنين باشد نه او از من است و نه من از اويم" «1».
از امام صادق (ع) مىخوانيم:
آفة الدين الحسد و العجب و الفخر:
" آفت دين و ايمان سه چيز است: حسد و خود پسندى و فخر فروشى".
و در حديث ديگرى از همان امام (ع) مىخوانيم:
ان المؤمن يغبط و لا يحسد، و المنافق يحسد و لا يغبط:
" افراد با ايمان غبطه مىخورند ولى حسد نمىورزند، ولى منافق حسد مىورزد و غبطه نمىخورد" «2».
6- اين درس را نيز مىتوان از اين بخش از داستان فراگرفت كه پدر و مادر در ابراز محبت نسبت به فرزندان بايد فوق العاده دقت به خرج دهد.
گرچه يعقوب بدون شك در اين باره مرتكب خطايى نشد و ابراز علاقهاى كه نسبت به يوسف و برادرش بنيامين مىكرد روى حسابى بود كه قبلا به آن اشاره كرديم، ولى به هر حال اين ماجرا نشان مىدهد كه حتى بايد بيش از مقدار لازم در اين مساله حساس و سختگير بود، زيرا گاه مىشود يك ابراز علاقه نسبت به يك فرزند، آن چنان عقدهاى در دل فرزند ديگر ايجاد مىكند كه او را به همه
(1) اصول كافى جلد 2 صفحه 307. (2) اصول كافى ج 2 (ص) 307.