هنگامى كه يوسف با ذكر بحث گذشته، دلهاى آن دو زندانى را آماده پذيرش حقيقت توحيد كرد رو به سوى آنها نمود و چنين گفت." اى همزندانهاى من. آيا خدايان پراكنده و معبودهاى متفرق بهترند يا خداوند يگانه يكتاى قهار و مسلط بر هر چيز" (يا صاحِبَيِ السِّجْنِ أَ أَرْبابٌ مُتَفَرِّقُونَ خَيْرٌ أَمِ اللَّهُ الْواحِدُ الْقَهَّارُ).
گويى يوسف مىخواهد به آنها حالى كند كه چرا شما آزادى را در خواب مىبينيد چرا در بيدارى نمىبينيد؟ چرا؟ آيا جز اين است كه اين پراكندگى و تفرقه و نفاق شما كه از شرك و بت پرستى و ارباب متفرقون سرچشمه مىگيرد، سبب شده كه طاغوتهاى ستمگر بر شما غلبه كنند، چرا شما زير پرچم توحيد جمع نمىشويد و به دامن پرستش" اللَّه واحد قهار" دست نمىزنيد تا بتوانيد اين خودكامگان ستمگر را كه شما را بىگناه و به مجرد اتهام به زندان مىافكنند از جامعه خود برانيد.
سپس اضافه كرد" اين معبودهايى كه غير از خدا براى خود ساختهايد چيزى جز يك مشت اسمهاى بىمسمى كه شما و پدرانتان آنها را درست كردهايد نيست" (ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا أَسْماءً سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ).
" اينها امورى است كه خداوند دليل و مدركى براى آن نازل نفرموده" بلكه ساخته و پرداخته مغزهاى ناتوان شما است (ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ).
" بدانيد حكومت جز براى خدا نيست" و به همين دليل شما نبايد در برابر اين بتها و طاغوتها و فراعنه سر تعظيم فرود آوريد (إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ).
و باز براى تاكيد بيشتر اضافه كرده:" خداوند فرمان داده جز او را نپرستيد" (أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ).