انسان بر خلاف غالب حيوانات كه با دهان آب و غذا مىخورند با دست خود و با دقت و ظرافت غذا و نوشيدنى را بر مىدارد و به دهان مىگذارد و اين امر كمك فراوانى به انتخاب غذاهاى پاك از غذاهاى آلوده به اجزاء خارجى و اضافى مىكند ميوهها را به راحتى پوست مىكند و اجزاء غير قابل استفاده را دور مىريزد.
بعضى از مفسران صورت را در اينجا به معنى اعم از صورت ظاهر و باطن گرفتهاند، و اشاره به انواع استعدادها و ذوقهايى مىدانند كه خدا در آدمى آفريده، و او را بر ساير جانداران برترى بخشيده است.
و سرانجام در بيان چهارمين و آخرين نعمت از اين سلسله، موضوع روزيهاى پاكيزه را مطرح كرده، مىفرمايد:" او شما را از طيبات روزى داد" (وَ رَزَقَكُمْ مِنَ الطَّيِّباتِ).
" طيبات" معنى بسيار گستردهاى دارد كه هر چيز پاكيزه اعم از غذا، لباس، همسران، خانهها، مركبها، حتى سخنان و گفتگوهاى پاكيزه را شامل مىشود.
ممكن است انسان بر اثر نادانى، اين مواهب پاك را بيالايد، ولى خداوند در عالم آفرينش آنها را پاك آفريده است.
در پايان آيه بعد از بيان اين چهار نعمت بزرگ كه نيمى از آن به آسمان و زمين بر مىگردد، و نيمى از آن به انسانها، مىفرمايد:" اين است خداوند پروردگار شما" (ذلِكُمُ اللَّهُ رَبُّكُمْ) «1».
" و چون چنين است جاويد و پر بركت است خداوندى كه پروردگار عالميان است" (فَتَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ).
(1)" ذلكم" در اصل اشاره به دور است كه در اينگونه موارد كنايه از علو مقام و عظمت مىباشد، ولى چون در فارسى اين تعبير معمول نيست ما در ترجمهها آن را به صورت اشاره به نزديك تفسير مىكنيم.