تفسیر نمونه

ناصر مکارم شیرازی

جلد 20 -صفحه : 507/ 312
نمايش فراداده

سوره فصلت (41): آيات 47 تا 48

إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ أَكْمامِها وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثى‏ وَ لا تَضَعُ إِلاَّ بِعِلْمِهِ وَ يَوْمَ يُنادِيهِمْ أَيْنَ شُرَكائِي قالُوا آذَنَّاكَ ما مِنَّا مِنْ شَهِيدٍ (47) وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَ ظَنُّوا ما لَهُمْ مِنْ مَحِيصٍ (48)

ترجمه

47- اسرار قيامت (و لحظه وقوع آن) را تنها خدا مى‏داند، هيچ ميوه‏اى از غلاف خود خارج نمى‏شود و هيچ مؤنثى باردار نمى‏گردد و وضع حمل نمى‏كند مگر به علم و آگاهى او، و آن روز كه آنها را ندا مى‏دهد كجا هستند شريكانى كه براى من مى‏پنداشتيد؟ آنها مى‏گويند: (پروردگارا!) ما عرضه داشتيم كه هيچ گواهى بر گفته خود نداريم! 48- و همه معبودانى را كه قبلا مى‏خواندند محو و گم مى‏شود، و مى‏دانند هيچ پناهگاهى ندارند.