سَنُرِيهِمْ آياتِنا فِي الْآفاقِ وَ فِي أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَ وَ لَمْ يَكْفِ بِرَبِّكَ أَنَّهُ عَلى كُلِّ شَيْءٍ شَهِيدٌ (53) أَلا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِنْ لِقاءِ رَبِّهِمْ أَلا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُحِيطٌ (54)
53- به زودى نشانههاى خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان مىدهيم تا آشكار گردد كه او حق است، آيا كافى نيست كه او بر همه چيز شاهد و گواه است.
54- آگاه باشيد: آنها از لقاى پروردگارشان در شك و ترديدند، ولى خداوند به همه چيز احاطه دارد.
در اين دو آيه كه سوره فصلت با آن پايان مىگيرد، به دو مطلب مهم كه در حقيقت يك نوع جمعبندى از بحثهاى اين سوره است اشاره شده آيه اول در باره توحيد (يا قرآن) سخن مىگويد و آيه دوم در باره معاد.
در آيه اول مىفرمايد:" ما به زودى آيات و نشانههاى خود را در آفاق و اطراف جهان، و همچنين در درون جان خود آنها، به آنان، نشان مىدهيم،