مخصوصا با توجه به اين معنى كه هر لحظه احتمال وقوع آن مىرود چه تاثير تربيتى عميقى در مؤمنان دارد.
و در پايان آيه به عنوان يك اعلام عمومى، مىفرمايد:" آگاه باشيد كسانى كه در قيامت ترديد مىكنند و با لجاج و عناد در مورد آن به محاجه مىپردازند.
در گمراهى عميقى هستند" (أَلا إِنَّ الَّذِينَ يُمارُونَ فِي السَّاعَةِ لَفِي ضَلالٍ بَعِيدٍ).
چرا كه نظام اين جهان خود دليلى است بر اينكه مقدمهاى است بر جهان ديگر، كه بدون آن، آفرينش اين جهان، لغو و بى معنى است، نه با حكمت خداوند سازگار است و نه با عدالت او.
تعبير به" ضلال بعيد" اشاره به اين است كه گاه انسان راه را گم مىكند اما چندان فاصله با آن ندارد، با مختصر تلاش و جستجو ممكن است راه را پيدا كند، اما گاه چنان فاصله او زياد است كه ديگر پيدا كردن راه براى او مشكل يا غير ممكن است.
جالب توجه اينكه در حديثى از پيامبر اسلام (ص) مىخوانيم:
" مردى با صداى بلند از رسول خدا در يكى از سفرها سؤال كرد و گفت:
اى محمد! ... پيامبر نيز با صدايى بلند همچون صداى خودش فرمود:" چه مىگويى"؟
عرض كرد: متى الساعة؟" روز قيامت كى خواهد بود"؟
پيامبر فرمود: انها كائنة فما اعددت لها؟:" قيامت خواهد آمد، براى آن چه تهيه كردهاى"؟
عرض كرد: حب اللَّه و رسوله!:" سرمايه من محبت خدا و پيامبر او است".
پيامبر فرمود:" انت مع من احببت":" تو با كسى خواهى بود كه او را دوست دارى"! «1».
(1) تفسير مراغى جلد 25 صفحه 32.