تفسیر نمونه جلد 20

و ميزان در قيامت است در پايان آيه مى‏گويد:" تو چه مى‏دانى شايد ساعت (قيام رستاخيز) نزديك باشد"؟! (وَ ما يُدْرِيكَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِيبٌ).

همان قيامتى كه وقتى برپا شود همگان در دادگاه عدلش حضور مى‏يابند، و در برابر ميزان سنجشى كه حتى به اندازه سنگينى يك دانه خردل و كوچكتر از آن را دقيقا مى‏سنجند قرار مى‏گيرند.

سپس به موضع‏گيرى كفار و مؤمنان در برابر آن، پرداخته مى‏گويد:

" آنها كه به قيامت ايمان ندارند در باره آن شتاب مى‏كنند، و مى‏گويند اين قيامت كى خواهد آمد"؟! (يَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِينَ لا يُؤْمِنُونَ بِها).

آنها هرگز به خاطر عشق به قيامت و رسيدن به لقاى محبوب، اين سخن را نمى‏گويند، بلكه از روى استهزاء و مسخره و انكار چنين تقاضايى دارند، و اگر مى‏دانستند قيامت بر سر آنها چه مى‏آورد هرگز چنين تقاضايى نداشتند.

" ولى آنها كه ايمان آورده‏اند پيوسته با خوف و هراس مراقب آن هستند، و مى‏دانند پيوسته آن حق است و خواهد آمد" (وَ الَّذِينَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْها وَ يَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ) «1».

البته لحظه قيام قيامت بر همه پوشيده است، حتى بر پيامبران مرسل و فرشتگان مقرب خدا، تا هم وسيله تربيت مداوم باشد براى مؤمنان، و هم آزمون و اتمام حجتى براى منكران، ولى اصل وقوع آن جاى ترديد نيست.

و از اينجا روشن مى‏شود كه ايمان به قيامت و دادگاه بزرگ عدل الهى‏

(1)" مشفقون" از ماده" اشفاق" به معنى علاقه توام با ترس است، هر گاه با" من" متعدى شود جنبه خوف در آن غلبه دارد، و هر گاه با" على" متعدى شود مساله توجه و مراقبت در آن غلبه خواهد داشت، و لذا انسان به دوستش مى‏گويد" انا مشفق عليك" (تفسير روح المعانى و مفردات راغب).