سوره غافر (40): آيات 18 تا 20 - تفسیر نمونه جلد 20

سوره غافر (40): آيات 18 تا 20

وَ أَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَناجِرِ كاظِمِينَ ما لِلظَّالِمِينَ مِنْ حَمِيمٍ وَ لا شَفِيعٍ يُطاعُ (18) يَعْلَمُ خائِنَةَ الْأَعْيُنِ وَ ما تُخْفِي الصُّدُورُ (19) وَ اللَّهُ يَقْضِي بِالْحَقِّ وَ الَّذِينَ يَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا يَقْضُونَ بِشَيْ‏ءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِيعُ الْبَصِيرُ (20)

ترجمه

18- آنها را از روز نزديك بترسان، روزى كه از شدت وحشت دلها به گلوگاه مى‏رسد، و تمامى وجود آنها مملو از اندوه مى‏گردد، براى ستمكاران دوستى وجود ندارد و نه شفاعت كننده‏اى كه شفاعتش پذيرفته شود.

19- او چشمهايى را كه به خيانت گردش مى‏كند مى‏داند، و از آنچه در سينه‏ها پنهان است با خبر است.

20- خداوند به حق داورى مى‏كند، و معبودهايى را كه غير از او مى‏خوانند هيچگونه داورى ندارند، خداوند شنوا و بينا است.

تفسير: روزى كه جانها به لب مى‏رسد!

اين آيات هم چنان ادامه توصيف قيامت است و در حقيقت در اين آيات هفت ويژگى ديگر از ويژگيهاى قيامت و حوادث هول‏انگيز و دهشت‏زاى آن كه هر انسان مؤمنى را عميقا در فكر فرو مى‏برد بيان شده است: