سوره الشورى (42): آيات 41 تا 43 - تفسیر نمونه جلد 20

سوره الشورى (42): آيات 41 تا 43

وَ لَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولئِكَ ما عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ (41) إِنَّمَا السَّبِيلُ عَلَى الَّذِينَ يَظْلِمُونَ النَّاسَ وَ يَبْغُونَ فِي الْأَرْضِ بِغَيْرِ الْحَقِّ أُولئِكَ لَهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (42) وَ لَمَنْ صَبَرَ وَ غَفَرَ إِنَّ ذلِكَ لَمِنْ عَزْمِ الْأُمُورِ (43)

ترجمه

41- و كسى كه بعد از مظلوم شدن يارى طلبد ايرادى بر او نيست.

42- ايراد و مجازات بر كسانى است كه به مردم ستم مى‏كنند و در زمين به ناحق ظلم روا مى‏دارند. براى آنها عذاب دردناكى است.

43- اما كسانى كه شكيبايى و عفو كنند اين از كارهاى پر ارزش است.

تفسير: يارى طلبيدن عيب نيست، ظلم كردن عيب است

‏
اين آيات در حقيقت تاكيد و توضيح و تكميلى است براى آيات گذشته، در زمينه انتصار، و مجازات ظالم، و عفو و گذشت در موارد مناسب، و هدف از آن اين است كه مجازات و انتقام گرفتن از ظالم حق مظلوم است و هيچكس حق ندارد مانعى بر سر راه او ايجاد كند، در عين حال هر گاه مظلوم، پيروز و مسلط بر ظالم شد اگر صبر كند و انتقام نگيرد فضيلت بزرگى خواهد بود.

نخست مى‏فرمايد:" كسى كه بعد از مظلوم شدن يارى بطلبد ايرادى بر او نيست" (وَ لَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولئِكَ ما عَلَيْهِمْ مِنْ سَبِيلٍ) «1».

(1) تعبير به" ظلمه" از قبيل اضافه مصدر به مفعول است.