و حبابى است بر سطح آب، و غبارى است در مسير طوفان،" ولى پاداشها و مواهبى كه نزد خدا است بهتر و پايدارتر است براى كسانى كه ايمان آوردهاند و بر پروردگارشان توكل مىكنند" (وَ ما عِنْدَ اللَّهِ خَيْرٌ وَ أَبْقى لِلَّذِينَ آمَنُوا وَ عَلى رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ).
اگر بتوانيد اين متاع زودگذر زندگى پست و محدود جهان ماده را با آن سرمايه جاودان مبادله كنيد تجارتى پر سود نصيب شما شده، و موفقيتى است بىنظير! چرا كه مواهب اين جهان هرگز خالى از دردسر نيست، هميشه در كنار هر گل خارى، و در كنار هر نوش نيشى است، در حالى كه پاداش الهى خير خالص و خالى از هر گونه ناملايمات است.
از سوى ديگر اين مواهب هر چه هست زودگذر است، اما آنها پايدار و جاودانى است، كدام عقل اجازه مىدهد كه انسان از چنين معامله پرسودى صرفنظر كند يا گرفتار غرور و غفلت شود، و زرق و برقها او را بفريبد؟! لذا در آيه 38 توبه نيز مىخوانيم:" أَ رَضِيتُمْ بِالْحَياةِ الدُّنْيا مِنَ الْآخِرَةِ فَما مَتاعُ الْحَياةِ الدُّنْيا فِي الْآخِرَةِ إِلَّا قَلِيلٌ" (اى كسانى كه از جهاد سر باز مىزنيد)" آيا به زندگى دنيا در مقابل آخرت راضى شدهايد، با اينكه متاع زندگى دنيا در برابر آخرت چيز اندكى است"؟! اصولا الحياة الدنيا (با توجه به وصفى كه دارد) اشاره به زندگى پائين و پست است، بديهى است، متاع و وسائل بهرهگيرى از چنين زندگى مثل خود آن بىارزش خواهد بود.
لذا در حديثى از پيغمبر گرامى اسلام (ص) مىخوانيم:
و اللَّه ما الدنيا فى الآخرة الا مثل ان يجعل احدكم اصبعه هذه فى اليم فلينظر بم ترجع:؟
" به خدا سوگند دنيا در برابر آخرت مثل اين است كه يكى از شما انگشت خود