تربيت و تهذيب فردى بويژه براى مسؤولين و كارگزاران نظام مقدس اسلامى ازجمله مواردى است كه در پيشبرد امور نقش مهم و قابل توجهى را ايفا مىنمايد كما اينكه غفلت از آن خسارت و زيان هاى جبران ناپذيرى را بر پيكره نظام وارد خواهد نمود.
مقام معظم رهبرى در اين مورد مىفرمايند:
«همه بايد خودمان را تربيت كنيم، همه بايد خودمان را تهذيب و تزكيه كنيم، همه بايد براى خدا تلاش و كار كنيم و در خودمان نورانيت بوجود بياوريم تا بتوانيم پيش برويم.»(317)
آنگاه باتوجه به رسالت سنگين انقلابى ملت مسلمان ايران مىفرمايند:
«اگر ملت ايران آماده بندگى خدا نبود نمى توانست اين حركت عظيم را انجام بدهد و امروز به عنوان الگو و نمونه جامعه اسلامى در ميان سرتاسر عالم، بلكه نمونه مجاهدت و فداكارى و بيدارى همه ملت هاى مستضعف معرفى بشود. اگر امروز هم ملت ايران بخواهد اين بار سنگين امانت را بر دوش خود حمل كند و به سر مقصد مطلوب برساند جز خودسازى هيچ راهى ندارد.»(318)
و در بيان ديگرى مىفرمايند:
«ما معتقديم و اين جزء بديهيات اسلام بلكه همه اديان است كه انسان فقط در سايه ارتباط و اتصال با حق تعالى است كه مىتواند به تكامل و تعالى دست يابد.»(319)
و نيز مىفرمايند:
«در اسلام، نقطه اصلى و محورى براى اصلاح عالم، اصلاح نفس انسانى است، همه چيز از اين شروع مىشود.»(320)
آنچه كه از آيات و روايات مستفاد مىگردد و از ويژگيها و صفات مؤمنين بر شمرده شده است اخلاص در عمل مىباشد و اينكه اخلاص در كار و انجام آن براى رضاى حق تعالى در دل نورانيتى را ايجاد مىكند كه نتيجه كار را، ثمربخش و ماندگار مىگرداند. از اين رو مقام معظم رهبرى با تاءكيد و توصيه آن به مسئولين و كارگزاران و آحاد مردم مىفرمايند:
«همه بايد براى خدا تلاش و كار كنيم و در خودمان نورانيت بوجود بياوريم.»(321)
هچنين مىفرمايند:
«علاج همه دردهاى ما، اخلاص است.»(322)
آنگاه با اشاره به نقش اخلاص در سرمنشاء حركت مردمى در نهضت اسلامى مىفرمايند:
«انقلاب ما كه پيروز شد به بركت صفا و خلوص و اخلاص و كار براى خدا و بلند نشدن از سر منافع مادى و شخصى بود.»(323)
آنگاه سفارش مىفرمايند كه:
«هيچ كس به قصد قدرت حركت نكند، همه براى خدا حركت كنند.»(324)
سپس با يادآورى روزهاى انقلاب مىفرمايند:
«يادتان است كه آن روزها (اوايل انقلاب) چه طور همه دل در گرو هدفى مقدس داشتند، كسى از خود يادش نبود، كسى به فكر مال اندوزى نبود، كسى به فكر زياد كردن ثروت نبود، كسى به فكر شغل و مقام نبود، كسى به فكر جلو افتادن از ديگران نبود، هر كس احساس مىكرد تكليف شرعى و اسلامى و انقلابيش چيست، آن را انجام مىداد. امروز هم همين كار را بكنيم.»(325)
رعايت تقواى الهى براى كارگزاران نظام و بلكه براى آحاد ملت مسلمان ايران نه تنها لازم و از فرائض الهى به شمار مىرود بلكه مايه بركت و حركت و ترقى در زندگى فردى و اجتماعى مىباشد:
«اين نظام، حركت و موفقيتش فقط به بركت تقوا امكان پذير است و خاصيت نظام الهى اين است، نظام حق بى تقوا پيش نمى رود. جبهه حق، فقط در صورتى كه با خدا و با تقوا و با طهارت باشد، خواهد توانست در مقابل باطل بايستد و پيش برود و لاغير... اين جبهه فقط با تقوا پيش خواهد رفت. اين نظام جز با رعايت تقوا و طهارت و پاكى و محاسبه دقيق و صحيح و حسابرسى هر كدام از ما از خويش پيش نخواهد رفت... نظام را بايد بر پايه تقوا حفظ كرد. راه تقوا هم ذكر خداست.»(326)
همچنين مىفرمايند:
«تقوا در مسائل مالى، تقوا در مسائل ناموسى، تقوا در مسائل شخصى، تقوا در مسائل سياسى، بخصوص تقوا در مسائل كارى را مهم بيانگاريد. بدانيد كه در حركت تقوايى اين كشور و اين ملت، آن چنان اوج و رونقى به حركت اين ملت داده خواهد شد كه چشم دنيا را خيره خواهد كرد.»(327)
و مىفرمايند:
«در تمام مراحل زندگى يك جامعه و يك فرد، تقوا از ضرورى ترين نيازهاست و در تمام دوران مبارزه و پيروزى هنگام جهاد، هنگام سازندگى و در مراحل مختلف براى جامعه دينى و ملت مسلمان، تقوا ضرورى است.»(328)
تاءكيد قرآن كريم و روايات ماءثوره از ائمه عليه السلام بر تكيه مؤمنين به سلاحِ بُرنده دعا، توسل و تضرع به ساحت مقدس ربوبى هميشه روزنه هاى اميد و نشاط را در شريان هاى حيات جامعه اسلامى به جريان آورده است و همواره راهگشاى مؤمنين در تنگناهاى زندگى بوده است و اين همان نكته اى است كه رهبر معظم انقلاب با تمسك به آن خطاب به كليه مسؤولين، كارگزاران و آحاد مردم مىفرمايند:
«آقايان وزراء، آقايان نمايندگان، آقايان مديران گوناگون كشور، مسؤولان قضايى كشور خودشان را بى نياز از دعا و نافله و ذكر و توجه و توسل و گريه و انابه و... پروردگار ندانند، نگوييد حالا كه ما مشغول خدمت به مردم هستيم، دعا را كسى بخواند كه خيلى كار ندارد. نه، اصل كار اين است، اگر اين نباشد، آنجا بى پشتوانه ايم، آنجا كه وسوسه ها درمقابل ما صف مىكشند و من ضعيفِ تربيت نشده حريص به دنيا درمقابل اين وسوسه ها قرار مىگيرم چه چيزى من را نگاه خواهد داشت... دعا كنيد، نافله بخوانيد، توجه پيدا كنيد، متذكر باشيد. در شبانه روز يك ساعت براى خودتان و خداى خودتان قرار دهيد، از كارها و اشتغالات گوناگون خودتان را بيرون بكشيد، با خدا و اولياى خدا و با ولى عصر(عج) ماءنوس بشويد، با قرآن ماءنوس شويد.»(329)
همچنين مىفرمايند:
«بدون كمك الهى نمى توانيم كارى انجام بدهيم و كمك در جهت الهى جز با توجه و توسل به او، جز با شستشوى دل، جز با خالص كردن نيّت، جز با كنار گذاشتن هدف هاى حقير و كوچك شخصى ميّسر نخواهد بود.»(330)