آن مطالب پرده برداشته است.
اخيرا گروهى از دانشمندان، در پى بهدست آوردن ريشه معارف كتب عهدين برآمدند و پس از فحص زياد، ريشه بسيارى از اين معارف و داستانها و قصص انجيل را در كيش برهمنها و بوداييها پيدا كردهاند، و از اين نظر حقيقت گفتار قرآن را «يُضاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا» تثبيت و تحكيم نمودهاند و لذا جا دارد قرآن چنين افرادى را با اين جمله زير ياد بفرمايد:
«قاتَلَهُمُ اللّهُ أَ نّى يُـؤْفَكُونَ؛
خدا آنها را نابود كند، چطور از حق منحرف ميشوند».
موضوع تثليث از خصايص آيين مسيح نيست بلكه بعدها وارد اين آيين شدهاست، و هماكنون موضوع سهگانه پرستى در آيين بودا از رسميت كامل برخوردار است.
در سده ششم پيش از ميلاد مسيح، روى عللى، اصلاحاتى در آيين برهمنها پديد آمد. اين اصلاحات سبب شد آيينى به نام هندو پديد آيد. در اين آيين خداى ازلى و ابدى در سه مظهر و سه خدا تجلى نموده:
1. برهما (پديدآورنده)؛
2. ويشنو (نگهدارنده)؛
3. شيوا (كشنده).
هم اكنون «ثالوث قدس هندوها» بهصورت سه جمجمه به همچسبيده در نمايشگاه هند موجود است. آنان در كتابهاى مذهبى اين سه اصل را چنين توضيح ميدهند:
برهمن پديد آورنده آغاز پيدايش است و هميشه آفريدگار لاهوتى است و آن را پدر ميگويند.
ويشنو نگهدارندهاى است كه آنرا پسر خدا ميدانند و از سوى خداى پدر، آمده است.
شيوا پديدآورنده و نابود كننده و برگرداننده جهان است.
مؤلف كتاب العقايد الوثنية فى الديانة النصرانية با بررسى همه جانبه در