73. «يا أَ يُّها النَّبِى جاهِدِ الكُفّارَ وَالمُنافِقِـينَ وَاغْلُظْ عَلَيْـهِمْ وَمَأْواهُمْ جَـهَـنَّمُ وَبِئْـسَ المَصِـيرُ؛
اى پيامبر، با كفار و منافقان جهاد كن و بر آنها سخت بگير. جايگاه آنها دوزخ است و چه سرانجام بدى است».
74. «يَحْلِفُونَ بِاللّهِ ما قالُوا وَقَدْ قالُوا كَلِمَةَ الكُفْرِ وَكَفَرُوا بَعْدَ إِسْلامِـهِمْ وَهَـمُّوا بِما لَمْ يَنالُوا وَما نَقَمُوا إِلاّ أَنْ أَغْناهُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنْ يَتُوبُوا يَكُ خَيْراً لَهُمْ وَ إِنْ يَتَوَلَّوْا يُعَذِّبْهُمُ اللّهُ عَذاباً أَلِـيماً فِى الدُّنْيا وَالآخِرَةِ وَما لَهُمْ فِى الأَرضِ مِنْ وَلِى وَلا نَصِـيرٍ؛
به خدا سوگند ياد ميكنند كه (سخن كفرآميز) نگفتهاند. محققا كلمه كفر را بر زبان جارى ساخته و پس از اسلام، كفرورزيدهاند. (به پيامبر) سوءقصدى داشتند ولى موفق نشدند. تنها ايراد آنها اين است كه، خدا و رسول او از كرم خود، آنها (منافقان) را بينياز ساخته است. هرگاه توبه نمايند براى آنها خوب است و اگر سر پيچى كنند، در دنيا و آخرت گرفتار ميشوند و براى آنان در روى زمين يار و حامى نيست».
75. «وَمِنْهُمْ مَنْ عاهَدَ اللّهَ لَئِنْ آتانا مِنْ فَضْلِهِ لَنَـصَّـدَّ قَـنَّ وَلَنَكُونَنَّ مِنَ الصّالِحِـينَ؛
برخى از منافقين با خدا پيمان بستهاند كه اگر خدا از كرم خود به ما عطا كند صدقه