113. «ما كانَ لِلنَّـبِى وَالَّذِينَ آمَنُوا أَنْ يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِـينَ وَلَوْ كانُوا أُولِى قُرْبى مِنْ بَعْدِ ما تَبَيَّنَ لَهُمْ أَ نَّـهُمْ أَصْحابُ الْجَحِـيمِ؛
پيامبر و كسانى كه ايمان آوردهاند نبايد براى مشركين، اگر چه خويشاوندان آنها باشند، طلب آمرزش كنند در صورتى كه برايشان روشن شده است كه مشركان اهل دوزخند».
114. «وَما كانَ اسْتِغْفارُ إِبْراهِـيمَ لاِءَبِـيهِ إِلاّ عَنْ مَوْعِدَةٍ وَعَدَها إِيّاهُ فَلَمّا تَبَـيَّنَ لَهُ أَ نَّـهُ عَدُوٌّ لِلّهِ تَبَـرَّأَ مِنْهُ إِنَّ إِبْراهِـيمَ لاَءَ وّاهٌ حَلِـيمٌ؛
استغفار ابراهيم براى پدر خود به جهت وعدهاى بود كه ابراهيم به وى داده بود. وقتى روشن شد كه او دشمن خداوند است از او دورى جست. بهراستى ابراهيم خاشع و بردبار بود».
115. «وَما كانَ اللّهُ لِـيُضِلَّ قَوْماً بَعْدَ إِذ هَداهُمْ حَتّى يُبَـيِّنَ لَهُمْ ما يَتَّقُونَ إِنَّ اللّهَ بِكُلِّ شَيءٍ عَلِيمٌ؛
شأن خداوند نيست كه قومى را پس از هدايت گمراه كند مگر اينكه چيزهايى كه بايد از آنها بپرهيزند، بيان كند. خداوند به همه چيزداناست».
116. «إِنَّ اللّهَ لَهُ مُلْكُ السَّمـواتِ وَالأَرضِ يُحْيِى وَيُمِـيتُ وَما لَكُمْ مِنْ دُونِ اللّهِ مِنْ وَلِى وَلا نَصِـيرٍ؛
به راستى ملك و سلطنت آسمانها و زمين براى خداست. اوست كه زنده ميكند و