«قرآن مجيد» همه اش تاءكيد مىكند و مىفرمايد: اى انسان ها مراقب باشيد او دشمن سرسخت شماست (19). نمى گذارد به من تقرب پيدا كنيد، تنها چيزى كه او را از شما دور مىكند، «استعاذه» و پناه بردن به خالق يكتا است.
شيطان مانند سگ درنده اى است، مثلاً: يك كسى مىخواهد به خيمه شخص بزرگى برود، مىبيند سگ درنده اى دور خيمه پرسه مىزند، تا مىخواهد طرف خيمه برود آن سگ درنده نمى گذارد او وارد خيمه گردد.
آن شخص «استعاذه» مىكند و مىگويد: اى صاحب خيمه مىخواهم به محضر مقدست شرف ياب شوم، اين سگ نمى گذارد، تو خودت اين مزاحم را دفع كن. (البته اين براى مثال است). پس اى انسان تو هم اگر مىخواهى به اين درگاه وارد شوى و شيطان هم نمى گذارد به آسانى رد شوى، اينقدر وسوسه ات مىكند، تا كارت خراب شود و به مقصود و مرادت نرسى. پس بگو «خدايا به تو پناه مىبرم از شرّ شيطان»(20)
(ژوليده)