اهميت استعاذه - سلسله داستان های آیه به آیه قرآن مجید نسخه متنی

اهميت استعاذه

(اَعُوذُ بِاللّهِِمنَ الشّيطانِ الرَّجيم)

«به خداوند متعال پناه مىبرم، از شرّ شيطان رانده شده»

يكى از چيزهائى كه در «قرآن مجيد» و اخبار «اهلبيت عصمت و طهارت صلوات اللّه عليهم» عنايت زيادى به آن شده موضوع «استعاذه» است، يعنى: پناهنده شدن به خدا، از شر شيطان. «اعوذ باللّه من الشيطان الرجيم» البتّه بايد حال «استعاذه» يعنى: پناه بردن به حق پيدا شود، تا استعاذه حقيقى باشد. يعنى: از صدق دل زير چتر خدا برود و لقلقه زبان نباشد.

براى اثبات اهميّتش، در «قرآن مجيد» مىفرمايد: «هنگاميكه مىخواهى قرآن بخوانى اول به خدا پناه ببر از شيطان رانده شده». فَاِذا قَرَاءْتَ القرآن فاستعذ باللّه من الشيطان الرجيم (17)

در نماز هم، پس از تكبيرة الاحرام امر شده كه «استعاذه» كنند (لكن در نماز بايد آهسته خواند. چون بعضى از مفسرين راز آهسته خواندنش را چنين گفته اند:

مثل كسى كه از دشمن سر سختى دارد فرار مىكند، خودش را چطور در حال فرار پنهان مىكند، اشاره به اين است كه تو در حال فرار از دشمن سرسخت خودت هستى كه در كمين و مراقب توست).

در تمام عبادتها هم: اول «استعاذه» كن، مثلاً مىخواهى وضو بگيرى اول به خدا پناه ببر، بعد وضو بگير، (مكرر ديده ايد كه همين وضو گرفتن ملعبه شيطان يا وسوسه هاى او قرار گرفته شده است). حتى در امور مباح مثل خوردن و لباس پوشيدن و دستشويى رفتن، و در همه جا «اعوذ باللّه من الشيطان الرجيم» بگو: به خدا پناه ببر، وقتى كه از خانه هم بيرون مىآيى بگو: «اعوذ باللّه من الشيطان الرجيم» در امور مستحب نيز بايد به خدا پناه برد حتى رفتن به مسجد بگويد «اعوذ باللّه من الشيطان الرجيم».

يكى از اهل ايمان و تقوى نقل مىكرد:

در حال مكاشفه ديدم، شيطانى درب مسجد ايستاده. گفتم: اى ملعون اينجا چه مىكنى

گفت: رفقا فرار كرده اند و منتظرشان هستم. فهميدم مردان رشيدى بوده اند كه استعاذه حقيقى و قلبى كرده اند و شيطان نتوانسته با آنها به مسجد برود.

البتّه اينها هم نوبرند كه لااقل درب مسجد براستى استعاذه حقيقى كرده اند.(18)