سيمايى از درس هاى تربيتى سوره حمد
1 انسان در تلاوت سوره حمد «با بسم الله» از غير خدا قطع اميد مىكند.2 با «ربّ العالمين» و «مالك يوم الدين» احساس مىكند مربوب و مملوك است و خودخواهى و غرور را كنار مىگذارد.3 با كلمه «عالمين» ميان خود و تمام هستى ارتباط برقرار مىكند.4 با كلمه «الرحمن الرحيم» خود را در سايه لطف او مىداند.5 با كلمه «مالك يوم الدين» غفلتش از آينده زدوده مىشود.6 با گفتن «ايّاك نعبد» ريا و شهرت طلبى را زايل مىكند.7 با كلمه «ايّاك نستعين» از ابر قدرت ها نمى هراسد.8 از كلمه «انعمت» معلوم مىشود كه تقسيم نعمت ها به دست اوست و بايد حسادت را كنار گذاشت، زيرا شخص حسود از داورى و تقسيم روزى به دست خدا ناراضى است.9 با جمله «اهدنا» رهسپارى در راه حق و طريق مستقيم، درخواست مىشود.10 «صراط الذين» نشانه ولايت و همبستگى با پيروان حق است.11 «غير المغضوب عليهم ولاالضّاَّلين» نشانه بيزارى و برائت از باطل و اهل باطل است.(70)
جان به جانان كى رسيد، جانان كجا و جان كجا
دست ما گيرد مگر در راه عشقت جذبه اى
ترك جان گفتم نهادم پا به صحراى طلب
در لب يار است آب زندگى در حيرتم
چون جرس با ناله عمرى شد كه ره طى مىكند
تا رسد (هاتف) به گرد محمل جانان كجا
ذره است اين، آفتاب آن، اين كجا و آن كجا
ورنه پاى ما كجا وين راه بى پايان كجا
تا در آن وادى مرا از تن بر آيد جان كجا
خضر مىرفت از پى سرچشمه حيوان كجا
تا رسد (هاتف) به گرد محمل جانان كجا
تا رسد (هاتف) به گرد محمل جانان كجا