خير و بركت دنيا و آخرت
«آقا حضرت امام هشتم على بن موسى الرضا عليه آلاف التحية والثناء» فرمود:«خداوند سبحان، قرائت و خواندن سوره حمد را در نمازها به مردم امر فرموده تا قرآن فراموش و يا ترك نشود و محفوظ بماند». و سفارش فرموده كه بهم ديگر تعليم نمايند، و «براى نماز سوره حمد را از تمام سوره ها انتخاب فرمود.»زيرا در قرآن سوره اى كه مانند «حمد» جامع باشد، نيست. چون «حمد» واجد تمام خير و حكمت است.گفتن: «الحمد لله»: را در موقع شكر گذارى بر مخلوقات واجب فرموده كه اگر آنها موفق به خيرات و عمل نيكو و خوب شدند، به اين نحو تشكر نمايند.«رب العالمين»: توحيد و حمد براى خداوند است و اقرار به اينكه او به تنهايى خالق مخلوقات و پرورش دهنده و مالك بندگانست و غير او هيچ كس ديگر نمى تواند.«الرحمن الرحيم»: بيان نعمتهاى او بر تمام موجودات است.«مالك يوم الدين»: گواهى دادن به قيامت وحشر خلايق و حساب آنها و روز پاداش و كيفر مردم است. همانطور كه پادشاه حقيقى دنياست پادشاه آخرت هم هست.«اياك نعبد،»: ميل كردن و نزديكى جستن بسوى ذكر خداست و خالص نمودن عبادت كه فقط براى اوست نه غير آن.«واياك نستعين»: طلب زيادتى توفيق و دوام نعمت و يارى جستن از خداوند است.«اهدنا الصراط المستقيم»: درخواست راهنمايى به دينش و چنگ زدن به ريسمان محكمش و افزونى معرفت به عصمت پروردگار است.«صراط الذين انعمت عليهم»: تاءكيد در سؤال و تمايل به درخواست هاى گذشته است.«غير المغضوب عليهم»: پناه بردن بخداست از اينكه انسان از اهل كفر و عناد شود و اوامر و نواهى خدا را كم ارزش و سبك شمارد.«ولا الضالين»: توسل نمودن به عنايت حق است از اينكه جزو گمراهان و دور شدگان از راه دين خدا نشوند. همانهائيكه معرفت به امامت ائمه هدى (عليهم السلام) پيدا نكردند و تصور كردند كه گمراهى راه خوبى است، و گمان مىكنند؛ كارهاى خوب و شايسته بجا مىآورند.پس تمام خير و بركت دنيا و آخرت در«سوره حمد» جمع مىباشد.(67)
اى آنكه تويى ز سوز جانم، آگاه
رسم است كه تحفه اى بر دوست برند
اين تحفه ماست كوله بارى ز گناه!
بر درگهت آورده ام از غصه پناه
اين تحفه ماست كوله بارى ز گناه!
اين تحفه ماست كوله بارى ز گناه!