فاتحه - سلسله داستان های آیه به آیه قرآن مجید نسخه متنی

فاتحه

«حاج آقاى هاشم زاده اصفهانى» فرمودند:

ما يك همكارى داشتيم كه ايشان از مريدان «مرحوم آسيد زين العابدين طباطبائى ابرقوئى رضوان اللّه تعالى عليه» كه يكى از علماى برجسته و اهل معنا و صاحب نَفَسِ اصفهان بوده كه قبر شريفشان در گلستان شهداى اصفهان زيارتگاه مؤمنين است.

(برادر اين همكار عزيز ما در زمان آسيد زين العابدين از دنيا مىرود و آسيد زين العابدين وقت دفن برادر ايشان سنگ قبرش را ايستاده روى زمين مىگذارد و مىفرمايد: يكى از چهل مؤمن اصفهان ايشان بودند.)

يك روز ايشان براى ما نقل مىكردند: آسيد زين العابدين رحمت خدا رفته بود، من هم در مغازه نانوايى كار مىكردم و خيلى در مضيقه بودم و مزد كارم بجاى پول چند عدد نان بود كه شب به شب به من مىداند. و به خانه مىبردم، چون پولى دركار نبود مجبور بوديم نان خالى بخوريم و برنج و خورشت و قند و چايى و روغن هم در خانه نداشتيم و خانواده ام ناراحت بودند... و چاره اى جز صبر نداشتيم... مدتها زندگيمان به همين منوال مىگذشت.

يك روز خيلى ناراحت شدم آمدم سر قبر آسيد زين العابدين «سوره حمد» خواندم و نثار روح آن بزرگوار فرستادم و گفتم: آقا من مرد بى سوادى هستم و جز «سوره حمد» چيز ديگرى بلد نيستم اين «سوره حمد» را نثار روح پاكت مىكنم، ولى حرفى از گرفتارى هايم نزدم. فاتحه را خواندم و به منزل آمدم.

شب در عالم رؤيا، خواب ديدم آسيد زين العابدين مرا كنار عطارى برده، بدون اينكه حرفى بزنم، يك وقت فرمودند: آقا محمد «سوره حمدت» به من رسيد... مىدانم چكار دارى، نان دارى، اما قاطِق (يعنى خورشت) ندارى.

از فردا قاطق پيدا مىكنى، گفتم: آقا من كه حرفى نزدم، شما از كجا مىدانيد؟!

فرمود: ما همينجا هستيم و مىبينيم.

«اين پاداش آن سوره حمدى است كه برايم خواندى.»

فرداى آن روز كه كارم تمام شد و خواستم به منزل بيايم اُستادم مرا نگه داشت و مقدارى نان و قدرى پول به من داد، و از آن روز كم كم كارمان رونق گرفت و توسعه اى در زندگى مان پيدا كرديم.(63)

(ملا محسن فيض كاشانى)