بنده شيطان

پس من و شما هم نبايد آرام باشيم وقتى كه دشمن اين قدر قوى است بايد دست و پايى جمع كنيم و مواظب باشيم و از صدق دل و نيّت خالص و از روى عجز و نياز به خدا پناه ببريم، و الاّ يك وقت مىبينيد از جائى سر در آورديد كه خدا و رب و معبود ومطاع و همه چيز و همه كارهِتان شيطان است، و خودتان هم خبر نداريد، با زبانتان مىگوييد: «يا اللّه» لكن حالتان حال اطاعت از شيطان است و زير پرده يا شيطان مىگوييد و نمى فهميد.

عالم بزرگوار صاحب منتخب التواريخ مرحوم حضرت حجة الاسلام و المسلمين حاج شيخ محمد هاشم خراسانى رضوان اللّه تعالى عليه فرمود: استادم مرحوم سيد على حائرى سر درس فرمود: در قريه اى از قراء اصفهان يك نفر مريض به حال احتضار افتاد، از عالم و زاهد روستا خواستند، بر سر بالينش حاضر شود و به او تلقين گويد.

وقتى كه سر بالين محتضر آمد، به او شهادت به وحدانيت خدا را تلقين نمود. و گفت: بگو «لا اله الاّ اللّه».

تا محتضر مىگفت: «لا اله الا اللّه» (نيست خدائى جز خداى يگانه).

از گوشه حجره صدايى بلند مىشد كه مىگفت: صدق عبدى (بنده من راست مىگويد).

تا محتضر مىگفت: «يا اللّه» از گوشه حجره صدايى مىآمد، لبيك عبدى.

آن عالم متغير شد و گفت: تو كيستى كه او «يا اللّه» مىگويد وتو لَبَيك مىگوئى

گفت: من خداى او هستم و او بنده خالص منست. وسالهاست كه مرا اطاعت مىكند و يك عمر است كه مرا مىپرستد، و اوامر مرا امتثال مىكرده.

آن عالم گفت: مگر تو كيستى

گفت: من شيطان هستم.(21)

آرى حقيقت اين است كه رب اين شخص شيطان بوده، لذا او لبيك مىگفته، يك عمر از صبح تا شب به امر و ميل ابليس اين زبانش اين چشمش مىچرخيده و اين نَفَسِ آخر پرده عقب رفته و ناله واحسرتا در دم مرگ و ساعت جان دادن بلند شده.

اى اهل ايمان سعى كنيد دست از «استعاذه» برنداريد، دشمن را كوچك نشماريد و كار را آسان نپنداريد، «حقيقت استعاذه» را در وجود خودتان رشد دهيد و درست كنيد، و بعد از روى اخلاص بگوئيد: «اعوذ باللّه من الشيطان الرجيم».(22)