(12) و سپاس سزاى خداوند است كه پيش از آنكه كرسىّ يا عرش يا آسمان يا زمين يا جنّ يا آدمى موجود شود بوده است (زيرا از بديهيّات است كه ايجاد كننده پيش از موجود بايستى باشد) (13) به انديشه دريافته و بفهم تعيين نمىگردد، و درخواست كنندهاى او را مشغول نمىنمايد (زيرا ذات او عين علم است و غفلت در علم راه نمىيابد) و عطاء و بخشش (خزانه نعمت) او را كم نمىگرداند (زيرا بمحض اراده هر چه بخواهد ايجاد مىفرمايد) و بچشم ديده نمىشود، و نمىتوان گفت در كجا است، و بمانند آن وصف