متنبّه سازند) پرده درى كنند (عيوب را آشكار كرده رسوايش نمايند) و اگر آنان را (در كارى) حكم قرار دهند اسراف ميكنند (بر خلاف حقّ حكم دهند)
(6) برابر هر حقّى باطلى و برابر هر راستى كج و برابر هر زندهاى كشنده و براى هر درى كليد و براى هر شبى چراغى آماده ساختهاند (انواع مكر و حيله بكار برند تا بمقصود برسند) (7) نوميدى و بىنيازى (بمال مردم) را براى طمع و آز خود وسيله قرار مىدهند تا بازارشان را نگاه داشته و كالاهاى كاسدشان را كه نفيس و پاكيزه مىپندارند رواج دهند (از راه تزوير خود را بىعلاقه بدنيا نشان داده اظهار بىنيازى مىنمايند تا به منظورشان برسند، سخن نادرست) مىگويند، و (آنرا بحقّ) مشتبه و مانند جلوه مىدهند، و (مقاصدشان را) بيان ميكنند و آنرا آرايش مىنمايند (بصورت حقّ در مىآورند) راه باطل را آسان نشان دهند (تا همه در آن قدم نهند) و راه تنگ (ضلالت و گمراهى) را كج ميكنند (تا از گمراهى رهائى ميسّر نباشد) (8) پس ايشان پيرو شيطان و شعله آتشها هستند (در قرآن كريم س 58 ى 19 مىفرمايد:) أُولئِكَ حِزْبُ الشَّيْطانِ، أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّيْطانِ هُمُ الْخاسِرُونَ يعنى آن جماعت ياران و پيروان شيطانند، آگاه باشيد پيروان شيطان زيانكارانند.
سپاس خدائى را سزا است كه توفيق اتمام جزء سوّم ترجمه و شرح نهج البلاغة را در نيمه شب يكشنبه ششم ربيع الأوّل سال هزار و سيصد و شصت و هفت هجرىّ در تهران عنايت فرمود باين بنده: (علىّ النّقى (فيض الإسلام) ال محمّد الدّيباج.)