صفحه‌ى 154
براى فريضه ظهر و نوافلش، پنج وضوء بايد بگيرد و هكذا.
واجب است بر مسلوس كه حفظ كند بول خود را از تعدى به رخت و بدن. و بهتر اين است كه آلت خود را در كيسه كند كه در آن پنبه كرده باشد و احوط شستن حشفه است پيش از هر نمازى. و اما تغيير كيسه يا تطهير آن، پس لازم نيست و اگر چه احوط است. و مبطون نيز اگر بتواند خود را حفظ كند به چيزى كه مناسب با آن محل باشد، واجب است كما اين كه تطهير محل از نجاست نيز براى او احوط است اگر ممكن باشد بدون حرج.
آيا لازم است معالجهى سلس و بطن يا نه؟ در مسأله اشكال است و احوط معالجه كردن است با امكان به سهولت. بلى! اگر ممكن باشد تحفظ به كيفيت خاصه به قدر به جا آوردن نماز، واجب است و اگر چه محتاج باشد به بذل كردن مال بسيار.
آيا جايز است از براى مسلوس و مبطون مس كتابت قرآن بعد از وضوء با فرض دوام حدث و خروج آن بعد از آن وضوء؟ محل اشكال است حتى در حال نماز نيز مشكل است مگر آن كه مس واجب باشد.
هر گاه مسلوس و مبطون احتمال فتره واسعه دهند احوط صبر و انتظار آن است، بلكه احوط صبر است نيز، تا فتره كه حدث در آن اخف است هر گاه علم به آن فتره داشته باشد. بلكه در صورت احتمال نيز چنين است اگر چه اقوى عدم وجوب آن است.
هر گاه به اعتقاد عدم فترهى واسعه مشغول به نماز شد در اثناء نماز، حدث منقطع شد و معلوم شد گنجايش آن زمان از براى نماز با طهارت واجب است قطع نماز و استيناف آن با طهارت. و اگر در صورت مفروضه بعد از نماز معلوم شد كه فترهى واسعه دارد احوط اعادهى وضو و نماز است در آن فتره، بلكه خالى از قوه نيست.
بعضى گفتهاند كه اگر از براى مسلوس يا مبطون فتره باشد كه بتواند نماز اضطرارى بكند و لو به اين كه در هر ركعت يك تسبيحه بگويد و از براى ركوع و سجود ايماء كند مثل نماز غريق احوط جمع است ما بين آن و نماز و به كيفيت سابقه و اين احتياط اگر چه نيكو است لكن لازم نيست بلكه به همان كيفيت متقدمه كافى است.
از جمله افراد دائم الحدث، مستحاضه است