صفحه‌ى 188
بلكه سور آنها بنا بر احوط.
حرام است بر او [توقف] در مساجد.
حرام است بر حائض گذاشتن چيزى در مساجد، اگر مستلزم دخول باشد.
حرام است بر او اجتياز يعنى عبور در مسجدين. و مشاهد مشرفه ملحق است به مساجد بنا بر اقوى، بلكه رواق آنها، بنا بر احوط. لكن اقوى عدم حرمت است مگر آن كه مستلزم هتك باشد. و اگر در مسجدين حائض شد واجب است تيمم كند به جهت بيرون رفتن، مگر آن كه زمان بيرون رفتن كمتر باشد از مكث براى تيمم يا مساوى باشد.
هر گاه در اثناء نماز حائض شد اگر چه قبل از سلام باشد، نمازش باطل است و هر گاه شك بكند كه حائض شد يا نه؟ فحص واجب نيست. پس مىتواند نماز را تمام كند. پس اگر معلوم شد كه حيض شده بوده نمازش باطل است و اگر معلوم نشد، صحيح است هر چند بر شك بماند. و مظنّه در حكم شك است.
جايز است از براى حائض سجدهى شكر و واجب است بر او سجدهى تلاوت اگر بخواند آيهى سجده را يا گوش بدهد به آن. بلكه چنين است هر گاه بشنود آن را اگر چه گوش نداده باشد. و جايز است كه عبور كند در غير مسجدين، لكن مكروه است. و هم چنين جايز است عبور كردن در مشاهد مشرفه.
جايز نيست از براى حائض دخول در مساجد مگر به جهت عبور كردن. و به جهت عبور نيز، جايز نيست هر گاه مستلزم تلويث مسجد شود.
از احكام حائض، حرمت وطى او است در قبل حتى به ادخال حشفه بدون انزال. بلكه به ادخال بعض حشفه، بنا بر احوط. و حرمت ثابت است نسبت به هر دو از مرد و زن. و جايز است استمتاع به او به غير وطى، از تقبيل و تفخيذ و ضم. بلى! مكروه است استمتاع بما بين سره و ركبه از زير لباس، به مباشرت بدن. و اما از بالاى لباس پس مكروه نيست. و اما وطى در دبر او، پس جواز آن محل اشكال است.
هر گاه زوجه خبر دهد به حائض بودن يا نبودن، قول او مسموع است.
فرق نيست در حرمت وطى حائض، ما بين زوجهى دائمه و متعه و آزاد و كنيز و اجنبيه.