صفحه‌ى 435
بين السجدتين بگويد: أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ رَبِّي وَ أَتُوبُ إِلَيْهِ.
(هفدهم) گفتن تكبير بعد از سجدهى اولى و پيش از سجدهى دوم در حال جلوس و طمأنينه. (هيجدهم) گفتن تكبير بعد از سجده دوم در حال جلوس و طمأنينه. (نوزدهم) بلند كردن دست در وقت تكبيرات. (بيستم) گذاردن دست راست بر ران راست و دست چپ بر ران چپ در حال جلوس.
(بيست و يكم) تجافى در حال سجده به آن كه شكم را از زمين بلند كند.
(بيست و دوم) آن كه در حال سجده مرافق خود را بر زمين نگذارد و بين بازوها و دو پهلوى خود را باز كند و ما بين دو دست و بدن فاصله بيندازد و دو دست خود را مثل دو بال نگاه دارد. (بيست و سوم) آن كه در هر دو سجده صلوات بر محمّد و آل او فرستد. (بيست و چهارم) در وقت برخاستن دو زانو را پيش از دستها بلند كند. (بيست و پنجم) آن كه بين سجدتين بگويد: اللَّهُمَّ اغْفِرْ لِي وَ ارْحَمْنِى وَ أَجِرْنِى وَ ادْفَعْ عَنِّي فَإِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَىَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ تَبارَكَ اللَّهُ رَبُّ الْعالَمِينَ.
(بيست و ششم) آن كه در وقت برخاستن بگويد: بِحَوْلِ اللَّهِ وَ قُوَّتِه أَقُومُ وَ أَقْعُدُ يا بگويد: اللَّهُمَّ بِحَوْلِكَ وَ قُوَّتِّكَ أَقُومُ وَ أَقْعُدُ. (بيست و هفتم) در وقت برخاستن دستها را باز كرده بر زمين پهن كند و به ران تكيه كند تا بلند شود. (بيست و هشتم») زن در وقت سجده كردن دو زانو را پيش از دو دست بر زمين گذارد به عكس مرد. و هم چنين بر زن مستحب است كه ذراع دو دست را بر زمين بچسباند و شكم خود را نيز به زمين بچسباند و اعضاء خود را جمع كند و در وقت بلند شدن ورك خود را بلند نكند، بلكه راست بلند شود. (بيست و نهم) سجده را طولانى كند و تسبيح و ذكر را زياد بگويد. (سىام) مباشرت نمودن زمين به دو كف دست در حال سجود. (سى و يكم) در سجود هفت موضع خود را زياده از حدّ واجب، بر زمين جا دهد.
مكروه است در حال جلوس ما بين سجدتين بلكه بعد از سجدهى دوم نيز، «اقعاء» به آن كه سينهى قدمين را بر زمين تكيه كند و بر دو پاشنهى پا بنشيند