صفحه‌ى 436
چنانچه بعض فقهاء «اقعاء» را به آن تفسير فرمودهاند بلكه به آن چه به لغويين نسبت دهند در تفسير آن نيز كه بر روى اليتين بنشيند و ساقين خود را راست نگاه دارد و به پشت تكيه كند مثل نشستن سگ.
مكروه است در نماز كه سجدهگاه خود باد بدمد بشرط آن كه از دميدن دو حرف متولد نشود و الّا جايز نيست و نماز به آن باطل مىشود. و مكروه است كه بين السجدتين دستهاى خود را از زمين بلند نكند.
مكروه است قرائت قرآن در سجود و ركوع.
احوط ترك نكردن جلوس بعد از دو سجده است در ركعت اولى و سوم كه تشهّد ندارد بلكه وجوب آن خالى از قوّت نيست.
هر گاه جلوس بعد از سجدتين را فراموش كند و بر خيزد و قبل از ركوع ركعت بعد متذكّر شود برگردد و جلوس را به عمل آورد و برخيزد و آن چه از آن ركعت به عمل آورده اعاده كند و نماز را تمام كند و براى هر كدام از قيام بىجا و ساير آن چه به عمل آورده، دو سجدهى سهو به عمل آورد.
در ساير اقسام سجود.
سجود سهو واجب است و تمام احكام آن در باب خلل خواهد آمد.
واجب است سجده كردن، بر كسى كه يكى از چهار آيه از سورههاى سجده را بخواند و آن «الم تنزيل» است وقتى كه به «وَ هُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ» رسد و «حم فصلت» نزد كلمه «تَعْبُدُونَ» و سورهى «و النجم» و سورهى «اقرء باسم» در آخر آنها و هم چنين واجب است سجده كردن بر كسى كه يكى از چهار آيه مزبوره را گوش دهد و بشنود بلكه واجب است نيز بر كسى كه به گوش او برسد بنا بر اظهر. و مستحب است سجده كردن در يازده مقام: (اول) در سورهى «اعراف» نزد «وَ لَهُ يَسْجُدُونَ». (دوم) در سوره رعد نزد «وَ ظِلالُهُمْ بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ». (سوم) در سوره نحل نزد «وَ يَفْعَلُونَ ما يُؤْمَرُونَ». (چهارم) در سورهى بنى اسرائيل نزد «وَ يَزِيدُهُمْ خُشُوعاً». (پنجم) در سوره مريم نزد «خَرُّوا سُجَّداً وَ بُكِيًّا». (ششم) در سورهى حج نزد «يَفْعَلُ ما يَشاءُ». (هفتم) در سورهى حج نيز نزد «افْعَلُوا الْخَيْرَ». (هشتم») در سورهى فرقان نزد «وَ زادَهُمْ نُفُوراً». (نهم) در سورهى