اقوى جواز نافله در وقت فريضه است و اين در صورتى است كه اين نماز به نذر يا اجاره يا نحو آنها بر او واجب نشده باشد و الّا اشكالى ندارد.
و آن را «نماز تسبيح» و «نماز حبوة» نيز گويند و اين نماز سنّت مؤكّد و مشهور بين عامه و خاصه است و اخبار در آن متواتر است ابو بصير از جناب صادق (عليه السلام) روايت كند كه حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) به جناب جعفر رضى اللَّه عنه فرمود: آيا به تو نبخشم، آيا عطيه به تو ندهم، آيا حبوه به جنابت ندهم؟ پس حضرت جعفر (عليه السلام) عرض كرد: بلى، يا رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم). حضرت صادق (عليه السلام) فرمود كه: مردم گمان كردند كه طلا و نقره به او عطا مىفرمايد پس متوجّه شدند كه عطاى آن بزرگوار را بدانند. پس حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمود به جعفر كه: من به جناب تو عطاء كنم چيزى را كه اگر هر روز به عمل آورى بهتر باشد براى تو از دنيا و آن چه در آن است و اگر هر دو روز يك مرتبه به جا آورى گناهان [ى] كه ميان آن دو نماز كرده، خدا بيامرزد يا هر جمعه يا هر ماه يا هر سال يك مرتبه به جا آورى، گناهان ما بين آن دو نماز را بيامرزد. و در روايت ديگر وارد است كه حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمود: آيا به تو نبخشم آيا عطائى به تو نكنم يا حبوه به تو ندهم آيا تعليم نكنم تو را نمازى كه اگر به جا آورى و از جهاد فرار كرده باشى و گناهان تو به قدر ريگ بيابان عالج و كف درياها باشد خداوند از تو درگذرد؟ عرض كرد: بلى، يا رسول اللَّه. و ظاهر آن است كه آن حضرت اين نماز را روز قدوم جعفر از سفر حبشه كه با روز فتح خيبر مطابق بود به او عطا فرموده باشد كه حضرت فرمود: ندانم كه به كدام يك بيشتر خوشنود باشم، به قدوم جعفر يا به فتح خيبر و در آن حال جعفر وارد شد حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) برخاست و ميان چشمان او را بوسيد و بعد از آن، اين عطيه به او عطا فرمود. و اين نماز چهار ركعت است به دو سلام در هر ركعتى حمد و سوره بخواند بعد از آن، پانزده مرتبه بگويد سبحان اللَّه و الحمد اللَّه و لا اله الّا اللَّه و اللَّه اكبر در هر كدام از ركوع و سر برداشتن از آن و در سجدهى اولى و سر برداشتن از آن و سجده و سر برداشتن از آن تسبيحات ده مرتبه بگويد كه عدد تسبيحات در هر ركعتى هفتاد و پنج مرتبه و در مجموع نماز، سيصد مرتبه مىشود.
اين نماز را در هر وقت از روز يا شب جايز است به عمل آورد چه در حضر، چه در سفر، افضل اوقات آن روز جمعه است وقتى كه آفتاب بلند شده باشد و در شب نيمهى شعبان سنّت مؤكّد است.
سوره مخصوصه در اين نماز معتبر نيست لكن افضل آن است كه در ركعت اول، «اذا زلزلت» و در دوم «و العاديات»