است به سبب مخصوص و لكن وقت براى آن معيّن نشده باشد و آن بسيار است و در كتب ادعيه ذكر شده. «قسم سوم» روزه [اى] كه مختص به وقت معيّن است و آن در چند موضع است: «اول» سه روز از هر ماهى و آن مستحب مؤكّد است و منقول است كه معادل روزهى تمام عمر است و وسوسه از دل زايل مىكند. و افضل كيفيات آن بنا بر مشهور و ظاهر جملهى اخبار آن است كه اول پنجشنبه از دههى اول ماه و اول چهار شنبه از دههى وسط ماه و آخر پنجشنبه دههى سوم ماه را روزه بدارد و كسى كه ترك نمايد سنت است قضاء كند آن را و اگر عاجز از آن باشد به سبب پيرى و امثال آن سنت است تصدّق كند بدل هر روزى به مُدّى از طعام يا به درهمى. «دوم» روزهى ايام البيض از هر ماه كه سيزدهم و چهاردهم و پانزدهم آن است بنا بر اصحّ مشهور. و از عمانى نقل شده كه مراد همان سه روزى است كه در موضع اول ذكر شد. «سوم» روزهى روز ولادت حضرت رسول (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و آن هفدهم ربيع الأول است