آن را آب نگويند، رافع حَدَث و خَبَث نيست.
و همچنين در شرع وارد است كه حرير محض مپوشيد، هر چه در عرف آن را ابريشمينه گويند، مرد را پوشيدن آن جايز نيست.
و ديگر در شرع وارد است كه نصيحت مؤمن، مستحب بلكه در بعضى اوقات واجب و همچنين ايذاى مؤمن حرام است. پس هر چه در عرف ايذاء باشد حرام است.
و همچنين هر مزرعهاى، چراگاهى از زمين، مواتِ به حسب عرف و عادت دارد.
و همچنين غبن، در بيع و شراء، بنا بر عرف و عادت است، چه در شرع معين نشده كه چه مقدار غبن است و آنچه بنا بر عرف و عادت در شرع است لا يُعَدُّ وَ لا يُحْصى است. لهذا جمعى از علماى عظيم الشأن، بناى غنا بر عرف انسب دانستهاند و ظاهراً، مرادِ افضل المتأخّرين، شيخ بهاء الملّة و الدين كه به خط خود نوشته و بسيارى از ثقات ديدهاند و حقير نيز ديدهام كه: الغنا تننّي تنّنا، همين باشد كه آنچه در عرف از اين قبيل باشد كه آن را غنا گويند، حرام است.
كه ملحق مىسازد