عبد اللَّه نقل مىكند. مىگويد: معلى بن خنيس و ابن ابى يعفور در يك مسافرت همراه بودند يكى از آن دو از ذبيحه يهود و نصارا خورده بود، وقتى نزد امام صادق (عليه السلام) آمدند پرسيدند، حضرت فرمود آن كسى كه نخورده كار خوبى كرده است.
گروه پنجم رواياتى است دال بر اين كه ذبيحه نصاراى اعراب را نبايد خورد زيرا آنان بت پرست مىباشند. مانند اين روايت كه از حضرت صادق (عليه السلام) سؤال شد از ذبايح نصاراى عرب. فرمود امير المؤمنين از ذبايح آنها نهى مىفرمود. در روايت ديگر مىفرمايد: از ذبيحه نصاراى تغلب نخوريد زيرا آنان از مشركين عرب مىباشند. در روايت ديگر از حضرت باقر چنين است كه امير المؤمنين مىفرمود ذبيحه نصاراى عرب را نخوريد زيرا آنان اهل كتاب نيستند.
گروه ششم روايات متعددى است كه فقط قربانى به دست اهل كتاب را ممنوع مىداند. مانند آن چه كه در كتاب على (عليه السلام) آمده است كه نبايد قربانيها را مجوس و نصرانى اعراب ذبح كنند. و اما اگر اسم خدا را ببرند ذبيحه آنها